Positively Positive Hardcore Fest II flashback and feelings..

Καλησπέρα.
Κάμποσες ώρες μετά το PPHF II που έγινε χτες το βράδυ στο AN Club μπορώ πλέον με καθαρό μυαλό να γράψω ένα-δυο πραγματάκια για τα όσα είδα (και άκουσα).
Είναι γεγονός πως ο περισσότερος κόσμος που πήγε χτές το βράδυ στο AΝ για να δει τη συναυλία ήταν "κοινό" των No Turning Back.Πως όχι άλλωστε αφού πρόκειται για μια πολύ μεγάλη μπάντα του χώρου με ιστορία στο hardcore και πολλές κυκλοφορίες.Ωστόσο το χτέσινο live έκρυβε και εκπλήξεις (θετικές ή αρνητικές).

Το live ξεκίνησε με τους Another Hangover,μια αθηναϊκή punk rock μπάντα που κινείται σε στυλ μεταξύ Rancid(παίχτηκε και σχετική διασκευή) και AFI.Μπορώ να πώ ότι παρ'όλο που δεν τους είχα ξανακούσει μετά τα πρώτα 2-3 τραγούδια που ήταν καπως μουδιασμένοι περασά πολύ καλά ιδίως γιατί δεν έχω ακούσει πολλές ελληνικές μπάντες να παίζουν στο στυλ αυτό.Σαφώς περιμένω κάποια κυκλοφορία τους για να πανε ένα βήμα πιο μπροστά.

Επόμενοι στη σκηνή οι Βολιώτες Faithreat.Ίσως για μένα η μπάντα που (πέρα απο τους No Turning Back) εκλεψε την παράσταση χτες.Οι "πιτισιρικάδες" με το "πιστό" old school thrash attitude και το θράσος τους έπαιξαν καταιγιστικό crossover του στυλ των DRI,SOD κλπ και η αλήθεια είναι ότι ήταν για λίγους και...καλούς.Μπορεί να ήταν οτί οι Faithreat έπαιξαν εκείνη τη στιγμή αυτό που ήθελα να ακούσω μπορεί να ήταν ότι ήταν οι "outsiders",το σίγουρο όμως είναι ότι με γύρισαν κάμποσα χρόνια πίσω και γούσταρα απίστευτα(όπως και τη διασκευή Sick Of It All που έπαιξαν).Κάτι που άλλωστε φρόντισα και όφειλα να τους πώ..

Ακολούθησαν οι Truth Behind Lies που έπαιξαν Metal και ήταν αρκετά μακρυά από το γούστο μου.

Οι ελληνικές μπάντες είχαν τελειώσει λοιπόν και ήταν ώρα για τους γερμανούς Something Inside που ήταν πολύ δυνατοί και δικαιολόγησαν έτσι τα αρκετά χρόνια παρουσίας τους.Old school hardcore με αρκετά beatdown σημεια,straightedge θεματολογία και πολλή ενέργεια.

Η βραδυά έπροκειτο να τελειώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο μιας και οι No Turning Back ανέβηκαν στη σκηνή για να δείξουν ποιοί είναι τα αφεντικά.Με απίστευτη οργή και ενέργεια,μια φωνή πάνω απο τους ήδη πάρα πολύ καλούς Something Inside έκαναν το μέρος να χοροπηδάει να mosharei και να βουτάει.Απλά σαρωτικοί.

Για να συνοψίζω λοιπόν ήταν ένα φεστιβάλ άξιος διάδοχως των προηγούμενων της σειράς των Positively Positive και αξίζει πραγματικά μεγάλο respect στον διοργανωτή ο οποίος φρόντισε για άλλη μια hardcore βραδυά.

Παρ'όλ'αυτά (η δυσάρεστη "έκπληξη" που ανέφερα πιο πάνω) θλιβερός και με αισθητή την απουσία του...ο κόσμος.Αυτό το hardcore κοινό με τις hardcore αρχές που στηρίζει τις προσπάθειες του χώρου φρόντισε να μην γεμίσει ούτε κατα το ήμισυ το club.
Είμαι ειρωνικός αλλά και δικαίως απογοητευμένος όταν δεν αντιλαμβάνεται κάποιος ότι άμα δεν στηρίξει την προσπάθεια κάποιου που μάλιστα φέρνει αξιόλογες μπάντες σιγά σιγά θα εκλείπουν οι συναυλίες και θα μας μείνει το "hardcore" που θα έχει γίνει-καταλήξει απλά η μουσική που παίζουμε στο αμάξι μας,ή που φοράμε στα μπλουζάκια μας και μόνο.
Ξεχνάμε ίσως ότι αν υπάρχει κάτι που μας ξεχωρίζει από άλλους είναι η ενότητα και η "σκηνή" μας.Αλλά μάλλον μόνο όταν τα ονόματα είναι μεγάλα το θυμόμαστε και σπεύδουμε.Επιλογές είναι αυτές.Hardcore επιλογές δεν ξέρω.Αλλά σίγουρα επιλογες..

Καλό βράδυ.

Y.Γ.Lots of respect στον Τόλη για το γαμάτο show και καλά κουράγια για δυνατή συνέχεια.Θα τα πούμε Strength Approach.

What's Old #5

Γεια μας.
Βροχη απο albums.Βροχή που έπεσε όχι με νέες κυκλοφορίες αλλά με παλιές που όμως άκουσα πρώτη φορά.Για παράδειγμα οι Wise Up τους οποίους ακούω πρώτη φορά σε ένα demo τους του 2007 με τίτλο Holding On Strong.Demo με 4 τραγούδια για τους Πορτογάλους σε ύφος μελωδικού hardcore που θυμίζει Comeback Kid. Δεν μας χάλασε.



εδώ...

Με την ευκαιρία του ερχομού τους στην Ελλάδα είπα να ρίξω μια ματιά στους No Turning Back. Θα παίξουν στις 28/12 στα πλαίσια του φετινού Positively Positive Hardcore Fest ως headliners και μάλλον κάτι ήξερε ο διοργανωτής(thumbs up!).

Οι ολλανδοί στην τελευταία τους κυκλοφορία (Stronger) παίζουν old school hardcore με μπολικα beatdowns και πιστεύω πως θα αρέσουν σε οποιονδήποτε τοποθετείται απο τους Biohazzard μεχρι τους Madball.Αξίζει να πάμε να τους ακούσουμε.



Πάρτε μια γεύση εδώ


Till next time..stay safe..

Who the hell??

Οχι Πέμπτη αλλά προ-Παρασκευή σήμερα γιατι έτσι ακούγεται καλύτερα στο αυτί.ΠΟΛΥ καλύτερα.
Μετά από μια βδομάδα απραξίας (ηθελημένης ή μη) το folder μου εχει τιγκάρει δισκάκια που περιμένουν να ακουστούν και άλλα έρχονται.Προσωπικά δεν με πειράζει μιας και δείχνει μια κάποια κινητικότητα.
Ξεκίνησα λοιπόν με το Model American των MAPS (Model American Playing Secretly).
Οι MAPS μου ήταν άγνωστοι μέχρι σήμερα αν και αυτό το albumάκι είναι του 2002.Το στύλ τους είναι ένα μείγμα hardcore/punk του στυλ των πρώιμων AFI ακόμα και όσο αφορά τα μελωδικά σημεία τους που είναι ουκ ολίγα.
Φυσικά είναι πολύ ενδιαφέρον το οτι η μπάντα αποτελείται απο πρώην μέλη των The Distillers και Nerve Agents.



Δοκιμάστε το

Το όνομα Cockpunch μου κέντρισε το ενδιαφέρον.Δεν αδικήθηκα.Boston hardcore με πλακατζίδικο (ως επι το πλείστον) στίχο και εξώφυλλο.Metal δόσεις υπάρχουν σε πολύ περιορισμένα σημεία και πάντα με ισορροπία διατηρώντας το hardcore attitude της μπάντας ψηλά.Σκεφτείτε κάτι σαν την αστεία πλευρά των..Ringworm.
17 τραγούδια στο debut-album Attack των Cockpunch.



...όλο δικό σας..

Τέλος για σήμερα με ένα demάκι φετινό από τους Wreckage.
Οι Ισπανοί (από την Τενερίφη βεβαίως βεβαίως...) έφτιαξαν ένα πολύ ωραίο demo 9 τραγουδιών σε ύφος Kickback και Strife που στερείται μόνο καλής παραγωγής χωρίς αυτό να έχει τη μέγιστη σημασία σε ένα demo.Ρίχτε του ένα αυτί για να τους ξέρετε γιατί το μέλλον δείχνει..λαμπρό.



..εδώ

Καλό απόγευμα..

What's New #6

Γεια χαρα!
Μέσα στα όσα θλιβερά και κωμικοτραγικά γίνονται τον τελευταίο καιρό η αλήθεια είναι οτι δεν υπήρχε η όρεξη για ανάρτηση.Ισως είναι λογικό.
Έπεσε στα χέρια μου το καινούριο cd των Strength Approach με τίτλο The plans we made are going to fail.
Όπως θα δείτε και στα upcoming shows οι ιταλοί Strength Approach θα επισκεφτούν τη χώρα μας στις 23/1/2009 και κρίνω ότι πρόκειται για ένα live πολύ δυνατό μιας και οι Strength Approach παίζουν (και στο νεο cd) ένα κράμα του NY Style των Sick Of It All με μπόλικα sing alongs αλλά και μελωδικά σημεία.Αν προσθέσετε σ'αυτά και την πολύ καλή παραγωγή και την έλλειψη ανούσιων πλεονασμών τότε είναι ευνόητο ότι θα περάσουμε πολύ καλά εκείνη τη νύχτα του Γενάρη.
Strength Approach και The plans we made are going to fail λοιπόν!



Enjoy!

R.I.P.

Tonight this one's for us.

Hey brother!
I see what they done to you.
Hey brother!
Can you see what they done to me to?
No where to turn and we got nothing to lose,
But you can count on me if I can count on you. It's true!

Hey brother all we've got's each other
In a world of shit, y'know they made us suffer.
Hey brother all they let us have is each other
So let's fuck society up...

They'll never see the side of life I've seen
They'll never understand what made this hatred inside me breathe.
I found my family on the city streets
Because they locked me out of their American dream. They lie!
And through those years of redemption denied
I couldn't see the truth through the blood in my eyes. They lie!
I know they want to tear us up my friend,
But we can spit in their face until the bitter end, my friend!

Hey brother! I see what they done to you!
For you I will fight!
Hey brother! You can see what they've done to me too!
For you I'll do it right!
Hey brother! We got nothing to lose, it's true!
For you I'll defy!
Hey brother! So tonight this one's for you!
For you I'll fucking die...

Hey brother, all we got's each other
And they been treatin' us rough.
Hey brother, all they let us have's each other
So tonight this one's for us.

Hey brother, all we got's each other
Through these years so rough.
Hey brother, all they let us have's each other
So let's fuck society up.

They won't break my heart again.
They will never take my heart again. never again
They won't break my heart again. never again
They will never tear us up again, my friend.

Tonight this one's for us...

Για τον πιτσιρικά που έφυγε..
Σκατά στους φονιαδες.
R.I.P.

Trust in few...

Πραγματικά δεν μπορώ να θυμηθώ πως έτυχε και άκουσα τους Trust in Few. Πιθανολογώ οτι θα ήταν σε μια περίοδο που ειχα πάρει αμπάριζα όλες τις V/A συλλογές και πιο συγκεκριμένα πρέπει να ήταν σε μια (αραχνιασμένη πλέον) συλλογή απο hardcore μπάντες της Βοστόνης. Λίγη σημασία έχει αυτό πάντως. Το σημαντικότερο είναι ότι μου άρεσαν πάρα πολύ και γι'αυτό τους έψαξα λίγο πιο πολύ. Κατέβασα λοιπόν το Shitlist του 2005 και πραγματικά εντυπωσιάστηκα. Βέβαια πως θα γινόταν μια μπάντα με πρώην μέλη των Death Before Dishonor, Death Threat, Since The Flood και Wisdom In Chains να αποτύχει; Ως γνήσιος "οπαδός" της μουσικής μου βέβαια αλλά και λόγω της ανωμαλίας/ευλογίας/κάβλας να αγοράζω τα cd που γουστάρω παρήγγειλα και πήρα το Shitlist.
Πάντως για να μπείτε στο κλίμα πρόκειται για old school-youth crew hardcore με κάποια απο τα πιο επιτυχημένα sing alongs που εχω ακούσει σε hardcore albums,τοποθετημένα όπου πρέπει και όπως πρέπει.Νιώθω πολύ ευχαριστημένος που βρέθηκε στο δρόμο μου αυτό το δισκάκι και το συνιστώ τουλάχιστον ανεπιφύλακτα.



Trust In Few κύριοι..

What's Old #4

Δυο όχι και τόσο παλιά δισκάκια για σήμερα μπαμ μπαμ.

> Until The End - The blind leading the lost

Οι Until The End από τη Florida δεν είναι σίγουρα η πιο οldschool μπάντα που έχεις ακούσει όμως παρά το new school στυλ αφήνουν έξω τις περιττές metal βλακείες.
Το The Blind Leading The Lost του 2005 θυμίζει πολυ Terror με ίσως λίγο πιο brutal φωνητικά. Αρκετά διασκεδαστικό.
Κατεβάστε το



εδώ!

> Pointing Finger - Milestone

Οι Pointing Finger είναι πορτογάλοι και παίζουν old school hardcore με west coast style.Youth crew hardcore λοιπόν με πολλά sing alongs και παραγωγή όπως πρέπει,καλή πρόταση για όσους γουστάρουν το στυλ από Youth Of Today ως Champion.



Click!