Positively Positive Hardcore Fest II flashback and feelings..

Καλησπέρα.
Κάμποσες ώρες μετά το PPHF II που έγινε χτες το βράδυ στο AN Club μπορώ πλέον με καθαρό μυαλό να γράψω ένα-δυο πραγματάκια για τα όσα είδα (και άκουσα).
Είναι γεγονός πως ο περισσότερος κόσμος που πήγε χτές το βράδυ στο AΝ για να δει τη συναυλία ήταν "κοινό" των No Turning Back.Πως όχι άλλωστε αφού πρόκειται για μια πολύ μεγάλη μπάντα του χώρου με ιστορία στο hardcore και πολλές κυκλοφορίες.Ωστόσο το χτέσινο live έκρυβε και εκπλήξεις (θετικές ή αρνητικές).

Το live ξεκίνησε με τους Another Hangover,μια αθηναϊκή punk rock μπάντα που κινείται σε στυλ μεταξύ Rancid(παίχτηκε και σχετική διασκευή) και AFI.Μπορώ να πώ ότι παρ'όλο που δεν τους είχα ξανακούσει μετά τα πρώτα 2-3 τραγούδια που ήταν καπως μουδιασμένοι περασά πολύ καλά ιδίως γιατί δεν έχω ακούσει πολλές ελληνικές μπάντες να παίζουν στο στυλ αυτό.Σαφώς περιμένω κάποια κυκλοφορία τους για να πανε ένα βήμα πιο μπροστά.

Επόμενοι στη σκηνή οι Βολιώτες Faithreat.Ίσως για μένα η μπάντα που (πέρα απο τους No Turning Back) εκλεψε την παράσταση χτες.Οι "πιτισιρικάδες" με το "πιστό" old school thrash attitude και το θράσος τους έπαιξαν καταιγιστικό crossover του στυλ των DRI,SOD κλπ και η αλήθεια είναι ότι ήταν για λίγους και...καλούς.Μπορεί να ήταν οτί οι Faithreat έπαιξαν εκείνη τη στιγμή αυτό που ήθελα να ακούσω μπορεί να ήταν ότι ήταν οι "outsiders",το σίγουρο όμως είναι ότι με γύρισαν κάμποσα χρόνια πίσω και γούσταρα απίστευτα(όπως και τη διασκευή Sick Of It All που έπαιξαν).Κάτι που άλλωστε φρόντισα και όφειλα να τους πώ..

Ακολούθησαν οι Truth Behind Lies που έπαιξαν Metal και ήταν αρκετά μακρυά από το γούστο μου.

Οι ελληνικές μπάντες είχαν τελειώσει λοιπόν και ήταν ώρα για τους γερμανούς Something Inside που ήταν πολύ δυνατοί και δικαιολόγησαν έτσι τα αρκετά χρόνια παρουσίας τους.Old school hardcore με αρκετά beatdown σημεια,straightedge θεματολογία και πολλή ενέργεια.

Η βραδυά έπροκειτο να τελειώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο μιας και οι No Turning Back ανέβηκαν στη σκηνή για να δείξουν ποιοί είναι τα αφεντικά.Με απίστευτη οργή και ενέργεια,μια φωνή πάνω απο τους ήδη πάρα πολύ καλούς Something Inside έκαναν το μέρος να χοροπηδάει να mosharei και να βουτάει.Απλά σαρωτικοί.

Για να συνοψίζω λοιπόν ήταν ένα φεστιβάλ άξιος διάδοχως των προηγούμενων της σειράς των Positively Positive και αξίζει πραγματικά μεγάλο respect στον διοργανωτή ο οποίος φρόντισε για άλλη μια hardcore βραδυά.

Παρ'όλ'αυτά (η δυσάρεστη "έκπληξη" που ανέφερα πιο πάνω) θλιβερός και με αισθητή την απουσία του...ο κόσμος.Αυτό το hardcore κοινό με τις hardcore αρχές που στηρίζει τις προσπάθειες του χώρου φρόντισε να μην γεμίσει ούτε κατα το ήμισυ το club.
Είμαι ειρωνικός αλλά και δικαίως απογοητευμένος όταν δεν αντιλαμβάνεται κάποιος ότι άμα δεν στηρίξει την προσπάθεια κάποιου που μάλιστα φέρνει αξιόλογες μπάντες σιγά σιγά θα εκλείπουν οι συναυλίες και θα μας μείνει το "hardcore" που θα έχει γίνει-καταλήξει απλά η μουσική που παίζουμε στο αμάξι μας,ή που φοράμε στα μπλουζάκια μας και μόνο.
Ξεχνάμε ίσως ότι αν υπάρχει κάτι που μας ξεχωρίζει από άλλους είναι η ενότητα και η "σκηνή" μας.Αλλά μάλλον μόνο όταν τα ονόματα είναι μεγάλα το θυμόμαστε και σπεύδουμε.Επιλογές είναι αυτές.Hardcore επιλογές δεν ξέρω.Αλλά σίγουρα επιλογες..

Καλό βράδυ.

Y.Γ.Lots of respect στον Τόλη για το γαμάτο show και καλά κουράγια για δυνατή συνέχεια.Θα τα πούμε Strength Approach.