Friday's Rushour

Λιγο πριν το τέλος της βδομάδας (εργασιακά τουλάχιστον) άκουσα ένα δισκάκι που δεν χάλασε καθόλου μα καθόλου.Ο λόγος για το Continue The Fight του 2006 των γερμανών Still Screaming.
Πρόκειται για μία (επιτυχημένη απ'ότι φαίνεται) μίξη του νέου harcore style των τελευταίων δίσκων των Madball,Agnostic Front με τους Born From Pain αλλά και με τα γρηγορότερα parts των Strength Approach ή Only Attitude Counts.Λογικά δεν θα έπρεπε να μου αρέσει αλλά κι όμως.Επιθετικό με δυναμικά sing alongs και καλή παραγωγή.



Καλό Π-Σ-Κ!
Cheers!

Υ.Γ.Οι Walls Of Jericho ξανα στην Ελλάδα τον Απρίλη.Σύντομα περισσότερα...

More reviews..blah..

> Οι Καναδοί Get The Most ήταν ένα όνομα που εμαθα πρόσφατα και απ'οτι είδα έχουν 2 κυκλοφορίες και ένα ακόμα demo. Άκουσα λοιπον τα Common Goals και Moment In Time του 2006 και 2007 αντίστοιχα και ομολογώ μου άρεσαν αρκετά.Συγκεκριμένα το στυλ είναι του youth crew hardcore της παλιάς σχολής με positive θεματολογία και μουσικά να περιμένετε να ακούσετε κάτι ανάμεσα σε Youth Of Today και Shutdown.






> Οι Hostage Calm θεωρώ ότι είναι η ευχάριστη έκπληξη για σήμερα μιας και ομολογώ ότι το "φλέρτ" μεταξύ μελωδικού hardcore και post δεν με τρέλαινε ποτε.Ακούγοντας το cd τους Lens (που είναι και το μοναδικό ως τώρα εκτός από ένα demo) γούσταρα ολοένα και περισσότερο μιας και ξεκινάει στα χαλαρά για να απογειωθεί στη συνέχεια.Οι αμερικάνοι (Connecticut) παίζουν εν τέλει μελωδικό hardcore που δεν σε αφήνει αδιάφορο και εχει μπόλικες επιρροές απο Ignite και Rise Against με εξαιρετική παραγωγή και μπόλικες αλλαγές μέσα στα κομμάτια(χωρίς να καταχωρώ αυτό στα θετικά).
Δεσμεύομαι να το ξανακούσω για να καταλήξω στο πόσο καλοί είναι.Γιατί καλοί είναι..



Link!

Cheers!

What's Old #6

Καλη βδομάδα!

> Άκουσα τους Bleed Into One από τη Γερμανία και πιο συγκεκριμένα το The Scars Remain που είναι και το τελευταίο τους album.
Δυνατό επιθετικό hardcore με επιρροές από Terror,Knuckledust αλλά και Madball στα beatdown μέρη τους.Κι όλα αυτά με καλή hardcore παραγωγή.




Try It!

>Οι σουηδοί Balance κυκλοφόρησαν το πρώτο τους cd (μετά απο ένα demo του 2007) με τίτλο In Like a lion.Κινούνται λοιπόν σε ένα στυλ άλλοτε αργό όσο οι...Bulldoze (κι όμως) κι άλλοτε γρήγορο στο στυλ των Bane.Με straightedge θεματολογία και μπόλικα sing alongs μπορώ να πώ ότι πρόκειται για μια αρκετά καλή κυκλοφορία για τους fans του όχι και τόσο..positive hardcore



Check here.

Strength Approaching

Μετά από ένα διάστημα σχετικής απραξίας έρχεται ένα live να ταράξει κάπως τα ήρεμα νερά.
Αυτή την Παρασκευή λοιπόν στο Αν Club έχουμε την εμφάνιση των ιταλών Strength Approach.

Στους Strength Approach (και μάλιστα στο τελευταίο τους album) είχα κάνει αναφορά εδώ και οι μέρες πλέον πλησιάζουν.
Οι Ιταλοί (originated 1996) με άπειρα live στο ενεργητικό τους στο live αυτό θα πλαισιώνονται από την κλασσική ελληνική (και ίσως μοναδική εν ενεργεία) old school hardcore μπάντα Censored Sound καθώς και τους Fall Of Man και Plan-B.
To live κοστίζει 12 ευρώ και οι πόρτες ανοίγουν στις 9.



Be There!!!

Υ.Γ.Οι κάτοικοι του κέντρου και του Βορρά μπορούν να δούν τους Strength Approach με τους Censored Sound,τους τουρμπάτους Faithreat,τους (σχόλια περιττά) γνωστούς Die Without και τους Streetwise την επόμενη μέρα (24/1) στη Λάρισα.

Aussie's Call

Μπάντα από την Αυστραλία δεν είχα ξανακούσει.
Και ήρθαν οι Stolen Youth με το Unconscious In Orthodox του 2007.
Ξεκινώντας να παίζουν το 2001 το πρώτο τους show κυκλοφορούν το 2007 το Unconscious In Orthodox,ένα επιθετικό αλλά ταυτόχρονα μελωδικό album με επιρροές από τις κλασσικές μελωδικές μπάντες (Rise Against,Ignite και CBK) και καθαρά ώς επί το πλείστον φωνητικά.Αν έχετε όρεξη για ένα γρήγορο μελωδικό cd θα πρέπει να του ρίξετε μια "ματιά".



Cheers!

Youth Crew Latino

Καλησπέρα..
Η αλήθεια είναι ότι το 99% του λατινοαμερικάνικου hardcore που έχω ακούσει εώς τώρα παραήταν του τυπου "Yo!" και "Gangsta" και μουσικά κυμαινόταν σε αυστηρά beatdown επίπεδα.

Πριν λίγες μέρες βέβαια άκουσα το Nuestra Victoria των Κολομβιανών Billy De Kid.
Με έκπληξη βρέθηκα μπροστά σε ένα youth crew style hardcore που θυμίζει 7seconds meets Comeback Kid(κυρίως στα vocals) με εντυπωσιακή ένταση.
Νομίζω ότι αξίζουν μια (τουλάχιστον) ακρόαση κι απο εμένα τουλάχιστον την είχαν!



Enjoy!

My Darkest Days

Χθες μετά από αρκετό καιρό χτές άκουσα ξανά το Our Darkest Days των Ignite.Περίεργο πως κάποιες φορές οι εξελίξεις σε ξεκολλάνε από albums που κάποτε έλιωνες.
To Our Darkest Days είναι το album των Ignite που έχω ακούσει περισσότερο μιας και είναι album παντός καιρού.Με πολύ καθαρή παραγωγή,"επαγγελματικό" μελωδικό hardcore όπως αυτό πρέπει να παίζεται,και φωνητικά γάντι.
Περιέχει μια διασκευή του Sunday Bloody Sunday των U2 που είναι πολύ πιο ωραία απ'ότι ακούγεται.
Παροτι οι Ignite δεν φιλοδοξούν τόσο να δείχνουν "σκληρό" attitude ουτε να παίξουν επιθετική μουσική είναι δυνατόν να βγάλουν με τον τρόπο τους ακόμα και οργή προς τα έξω. Απλά είναι κατά τη γνώμη μου η καλύτερη μπάντα μελωδικού hardcore εδώ και χρόνια.



Enjoy!

Young and Promising

Καλημερα...
Οι καναδοί Syracuse Me είναι αυτοί που με εντυπωσίασαν σήμερα από τα όσα έχω ακούσει από το πρωί.
Συγκεκριμένα άκουσα το Out With the Old, In With the Dudes! του (περσινού πλέον) 2008.
Αρχίζοντας με μία εισαγωγή που θυμίζει Terror αμέσως έπειτα σε πείθουν οτι στην πραγματικότητα είναι μια μπάντα που παίζει μελωδικό punk-hardcore με έυθυμο συνήθως τόνο αλλά και κάποια "αλλόκοτα" aggressive περάσματα.
Πολύ ευχάριστο και καθόλου βαρετό σίγουρα περιμένουμε νέα τους.



Enjoy

Υ.γ.Είναι πολύ πιθανό να ακολουθήσει σχετικά σύντομα ένα hc συγκρότημα από την Κολομβία που ενθουσιάζει..stay put!..

Looking just slightly back..

Για τους ολλανδούς Payback είχα αναφερθεί και πιο παλιά (στο album Ultraviolent του 2008) όμως σήμερα άκουσα ξανά το Kings Of Nothing του 2007 των Ιταλών Payback που μπορείτε να βρείτε εδώ για να ξαναπώ ότι οι Ιταλοί παραμένουν μια ισχυρή δύναμη στο χώρο.
Μια μίξη Skarhead με λίγο Pro-Pain(ιδίως στο ομώνυμο κομμάτι) αλλά και Floorpunch αρκούν για να απολαύσεις αυτό το δισκάκι.
Αν σας άρεσε το..album των "συνονόματων" τους ολλανδών κατεβάστε και αυτό!



Επίσης,έστω και καθυστερημένα,μια αναφορά στο πολυαναμενόμενο (από εμένα τουλάχιστον) προσωπικό CD του "θρυλικού" κιθαρίστα των Agnostic Front,Vinnie Stigma με τίτλο New York Blood.
Δεν μπορεί να πει κάποιος ότι πρόκειται για ένα αυστηρά hardcore cd καθώς έχει και μπόλικα punk στοιχεία.
Ξεκινάει δυναμικά με τον ομώνυμο "ύμνο" στη Νέα Υορκη,τη hardcore σκηνή της και πόσο άλλαξε τη ζωή του Stigma με το πιασάρικο ρεφραίν I've got New York Blood flowed through my veins.
Σίγουρα δεν είναι το cd που θα αγαπήσει ο κατεξοχήν οπαδός των Agnostic Front του One Voice κλπ.Απευθύνεται κυρίως στο street punk κοινό και στη μερίδα των hardcoreαδων που το γουστάρει.
Επίσης έκπληξη-ευχάριστη φυσικά-η διασκευή στο Young Till I Die των 7seconds.




Stigma For President!

Changes coming...

Γειά χαρα!

Λόγω του interaction με κάποιες μπάντες και με βάση την επίσκεψη και ατόμων εκτός ελλάδας σκέφτηκα μήπως θα ήταν καλύτερο το blog να γυρίσει στα αγγλικά.Υπάρχει σχετική ψηφοφορία δεξιά.Τι λέτε;

--------------------------------------------------------------------------------------

Good afternoon!

Due to the interaction with various bands and some visits from abroad i was thinking maybe it would be a good idea for this blog to be in English.For this reason i have added a voting section on the right.Tell me your opinion.Vote responsibly.

The dutch bite once more...

Κάποτε βλέπαμε την Candace των Walls Of Jericho να γρυλίζει επι σκηνής και το θεωρούσαμε πρωτόγνωρο να σκίζει τόσο μια μπάντα με γυναικεία φωνητικά στο hardcore χώρο.Προφανώς δεν υποννοώ κάτι σεξιστικό (σαφώς και όχι) απλά τονίζω πως τα brutal γυναικεία φωνητικά δεν συνηθίζονταν.Τώρα (τι τώρα;εδώ και καιρό) βέβαια που ακούς WOJ και νομίζεις ότι είναι οι Slayer και το hardcore στον ήχο τους έχει σχεδόν "ξεθωριάσει" πήγε η καρδιά μας στη θέση της.Αμ δε..

All For Nothing κύριοι και MCD με τίτλο Solitary.
Μπάντα από την Ολλανδία (διάολε αυτοί οι Ολλανδοί θα με κάνουν να γράψω αφιέρωμα αλλά χαλάλι) με γυναικεία φωνητικά και το καλύτερο..hardcore!
Μελωδικά σημεία (αλλά και το όλο ύφος οφείλω να παραδεχτώ) που θυμίζουν κάτι από Bane αλλά και Champion,ωραία δεύτερα φωνητικά αλλά και πρώτα που δεν είναι brutal και πιό πολύ θυμίζουν μια γυναικεία εκδοχή των φωνητικών των Comeback Kid(! κι όμως).
Αν και κατά τη γνώμη μου καλύτερο από αυτό το MCD είναι το Full Length τους του 2007 με τίτλο Can't Kill What's Inside και στο Solitarity διατηρούν το χαρακτήρα τους.



Εξαιρετικό!

Καλη χρονιά με υγεία!