Misconduct - One Step Closer

Καλημέρα!

Είναι αλήθεια ότι περίμενα με ενδιαφέρον το νέο album των Misconduct. Και να που βρέθηκε στα χέρια μου ένα promo.
Η αλήθεια είναι ότι είχα κλέψει λίγο και είχα ρίξει μια ματιά στο βίντεο του Closer που είχε κυκλοφορήσει στο Youtube για να πάρω μια μικρή γεύση του νέου album που, παρεμπιπτόντως, έχει τον τίτλο One Step Closer.

Για να δούμε..
Το album ξεκινά με ένα intro που θυμίζει το.."Υπάρχει ζωή" της Δέσποινας Βανδή. Το ξέρω ότι οι μισοί γελάτε και οι άλλοι μισοί βρίζετε αλλά είναι το πρώτο πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό όταν το άκουσα και πιστεύω ότι οι ομοιότητες είναι εμφανείς χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα αρνητικο (Ίσως οι Misconduct ακουνε Despoina εν τέλει :-P). Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για μια αρκετά χαλαρώτικη και όμορφη εισαγωγή για να έρθει το Closer με το γνώριμο και κλασσικό Misconduct ύφος του να μας σπρώξει στο album.
Η πρώτη εντύπωση που αφήνει το Closer είναι πως το album αν και είναι πιστό στο στυλ της μπάντας φλερτάρει περισσότερο με το pop χωρίς σε καμμία περίπτωση να παύει να αποζημιώνει τους φίλους των Misconduct. Φυσικά στα κομμάτια που ακολουθούν συγκαταλέγονται και γρήγορα, california-style tracks όπως τα Out Of Reach, Won't Forget ή mid-tempo όπως το - εκπληκτικό κατά τη γνώμη μου- Family.
Η παραγωγή του One Step Closer είναι -παραδοσιακά- εκπληκτική, ίσως καλύτερη από ποτέ. Κάτι βέβαια που μου έκανε αίσθηση είναι ο ήχος των drums τα οποία σε κάποιες στιγμές ή καλύτερα σε κάποια breaks ακούγονται σαν από μηχάνημα. Ποιός ξέρει; Ίσως έγινε επίτηδες έτσι. Άλλωστε,είναι γνωστό ότι ο Daniel Petri είναι ένας πάρα πολύ καλός drummer και ξέρει τον ήχο που θέλει να βγεί έξω καλύτερα από τον καθένα μας.
Εν κατακλείδι,θα έλεγα πως πράγματι το One Step Closer είναι ένα california-style punk album που φλερτάρει με το pop και για να ειπωθεί καλύτερα φλερτάρει με το radio album.(άλλωστε πότε το καλιφορνέζικο δεν ήταν radio μουσικη;) Παρ'όλ'αυτά κατά τη γνώμη μου έχει όλα τα χαρακτηριστικά που γουστάρε κάποιος στους Misconduct. Φοβερές μελωδίες, φοβερά φωνητικά, εναλλαγές tempo και ισχυρό feeling με δόσεις γρήγορου punk. Όσο πιο πολύ το ακούω τόσο πιο πολύ μου αρέσει. Αρκει;



Γειά χαρά.

Refuse Resist - Socialized review

Οι Refuse Resist είναι μία από εκείνες τις εκπλήξεις που συναντάς όταν δεν το περιμένεις. Εξηγούμαι...

Όταν ήρθε το promo του καινούριο τους album, Socialized, στα χέρια μου, αν και είχα ακούσει το Mind Yourself που είχαν κυκλοφορήσει το 2008 δεν περίμενα οτι το Socialized θα ήταν τόσο καλό!

Για όσους δεν τους ξέρουν, και πραγματικά το λέω με απίστευτη περηφάνια για αυτούς, οι Refuse Resist είναι μια μπάντα από τη Βοστώνη που συνδυάζει άψογα το hardcore, το punk και το Oi!.

Πιο συγκεκριμένα, τα vocals είναι ακριβώς ίδια με αυτά των Slapshot (ειδικά το Comeback μοιάζει βγαλμένο από το Old Tyme Hardcore), τόσο ίδια που θα τους μπέρδευες. Η μουσική έχει στα περισσότερα κομμάτια κάτι από τη hardcore, oi! πλευρά των Blood For Blood και Wisdom In Chains και στα υπόλοιπα μια, σαφώς, πιο punk αίσθηση τύπου Circle Jerks. Η παραγωγή είναι ικανοποιητική, ακριβώς όσο πρέπει για να δίνει μια underground υφή στο album.

Πραγματικά, το Socialized των Refuse Resist με ενθουσίασε και πιστεύω ότι είναι ένα must για τους οπαδούς του (όχι μόνο) Boston style hardcore με καθαρά old school αισθητική. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο cd συμμετέχουν ο Mark Powers από τους βοστονέζους punks The Welch Boys αλλά και ο κιθαρίστας των Slapshot Steve Risteen.

Πραγματικά must στο είδος!

Υ.γ. Ευχαριστώ την Gordeon Music Promotion για την ευκαιρία να ακούσω το album!




Cheers!

H2O Pre-Show Interview

Λίγο πριν το show των H2O κατέβηκα στα παρασκήνια για μια μικρή κουβεντούλα με τον Toby και βρήκα εκεί και τον Adam. Οι 3 μας μιλήσαμε για μερικά πράγματα πάνω στη μπάντα αλλά και στον τελευταίο δίσκο Nothing To Prove και, αν και ήταν κατάκοποι από τη πτήση ήταν πολύ φιλόξενοι.

Είναι η πρώτη σας φορά εδώ, οπότε καλωσήρθατε.
Πώς σας φαίνεται εδώ;

T: Ευχαριστούμε! Βέβαια προλάβαμε να δούμε μόνο λίγο το ξενοδοχείο.
A: Όχι, εγώ βγήκα και μια βόλτα έξω. Είναι ωραία. Είναι πάντα ωραία να παίζεις σε ένα μέρος που δεν έχεις παίξει ξανά. Και είναι ωραίο που δεν ξέρεις τι μπορείς να περιμένεις. Οπότε είμαστε ενθουσιασμένοι που θα παίξουμε εδώ και πολυ ευχαριστημένοι.

Πολλές μπάντες από τη Νέα Υόρκη επισκέπτονται ή θα επισκεπτούν τη χώρα μας σύντομα. Πριν ένα μήνα περίπου ήταν οι Madball, τώρα εσείς, σε λίγο καιρό οι Sick Of It All κλπ. Γιατί δε σκεφτόσασταν να βγείτε για tour όλοι μαζί;

T: (γέλια) Σωστά. Δεν ξέραμε ότι ήρθαν. Αλλά εμείς είχαμε μια μέρα ελεύθερη, σήμερα, αύριο παίζουμε στην Πολωνία, οπότε ο Δημήτρης (σ.σ. Hard Times Athens) μας πρόσφερε να παίξουμε στην Ελλάδα.
A: Πάντως γενικά για αυτό που ρωτάς φαντάζομαι οτι έχει μια λογική από πλευρά "επιχειρηματική" για τους διοργανωτές να φέρνουν τις μπάντες ξεχωριστά ίσως από πλευράς κόστους.

Πάμε λίγο στα της μπάντας. Ξέρω ότι έχετε σε πολλά σημεία Straightedge θεματολογία.

Τ: Εγώ μόνο είμαι straightedge. Οι υπόλοιποι όχι.

Σωστά. Ήθελα να σε ρωτήσω λοιπόν την άποψή σου για straightedge μπάντες, κυρίως νεότερες, που το προβάλλουν αρκετά. Ποιά είναι η γνώμη σου;

Τ: Μάλλον είναι επειδή είναι όλοκληρη η μπάντα τους straightedge. Εμείς δεν είμαστε straightedge, μόνο είναι προσωπική μου επιλογή. Δε με ενδιαφέρει αν οι φίλοι μου καπνίζουν χόρτο ή πίνουν αλκοόλ.

Ωραία. Λοιπόν, πώς πάνε τα πράγματα για σας;

Α: Είμαστε χαρούμενοι γιατί έχουμε δει μεγάλη ανταπόκριση.
Τ: Ναι ναι τεράστια ανταπόκριση.
Α: Από τότε που βγήκε το album εδώ και..2 χρόνια είμαστε συνέχεια σε tour και περνάμε καλά.

Μιας και μίλησες για τον τελευταίο δίσκο. Θυμάμαι ακόμα να τον ακούω για πρώτη φορά σε μια δύσκολη μέρα της βδομάδας και για να είμαι ειλικρινής δε περίμενα ότι θα ήταν τόσο καλό. Ίσως επειδή οι περισσότερες μπάντες πλέον βγάζουν, για το δικό μου γούστο τουλάχιστον, μέτρια εώς κακά albums.

Α: Ήταν έκπληξη για πολλούς. Και για εμάς τους ίδιους.

Και για να είμαι τελείως ειλικρινής ούτε το...

T: ..Go! Ναι το ξέρω. Ούτε εμάς μας άρεσε.
Α: Και σκεπτόμασταν ότι αφού δεν αρέσει σ'εμας σα μπάντα και σε πολύ κόσμο και θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για αυτό και να βρούμε τι φταίει.

Άλλωστε εξαρτάται πάντα από τί έχεις κυκλοφορήσει στο παρελθόν.

Α: Ενώ το Nothing To Prove...το αγαπώ.

Ναι, βασικά αυτή θα ήταν η επόμενη μου ερώτηση. Πραγματικά πιστεύετε ότι είναι το καλύτερο H2O album;

T: Για μένα ναι.
Α: Και για εμένα ναι.

Και για εμένα.

Τ: Ξέρεις νομίζω ότι είναι ότι έχουμε κάνει ποτέ και ότι ήμασταν σε ένα album.
Α: Και είναι και το 5ο album. Ενώ γενικά πολλές μπάντες έχουν εκπληκτικά πρώτα album εμάς το καλύτερο μας album είναι το 5ο.

Ποιό διάολο είναι αυτό το πιτσιρίκι που μιλάει στις αρχές των κομματιών;

T: Είναι ο γιός μου!

Τον αγαπώ!

T: (πολλά γέλια)

Τον είχα σαν ringtone στον κινητό μου για αρκετο καιρό.

Τ: (κι άλλα γέλια)

Πώς έγινε αυτό; Του αρέσει το hardcore; Πόσο χρονών είναι;

Τ: Βέβαια. Του αρέσουν οι Madball, οι H2O, ακούει και hip -hop. Είναι 11 χρονών.

Στο τελευταίο album η παραγωγή είναι φοβερή.

Τ: Chad Gilbert! Είναι φοβερός. Κάνει την παραγωγή για τους Terror τώρα.

...Και η παραγωγή των Terror είναι κι αυτή φοβερή.

Α: Ναι ναι είναι πολύ καλή.

Από πλευρά στίχων τώρα.

Τ: Αυτος είμαι εγω!

Ναι! Για παράδειγμα το Unconditional, χωρίς να θέλω να χτυπήσω κάποια ευαίσθητη χορδή, αλλά μοιάζει να γράφτηκε για κάποια γυναίκα.

Τ: Ναι αλλά θα μπορούσε να είναι για οτιδήποτε. Δεν είναι κάτι συγκεκριμένο.

Ξέρεις αυτό το κουπλέ "Want to love me just the way i am, so far from perfect just doing the best i can" είναι πολύ αντιπροσωπευτικό σήμερα..

Τ: Ναι ναι συμβαίνει και στους καλύτερους από εμάς και στη Νέα Υόρκη.

Γενικά ποιό είναι το concept πίσω από τους στίχους του Nothing to Prove λοιπον;

Τ: Δεν ξέρω φίλε αλήθεια. Κοίτα, άλλες φορές είναι για τον πατέρα μου, άλλες για αυτό που είμαστε, δηλαδή "είμαστε αυτοί, δεν έχουμε να αποδείξουμε τίποτα", έχω γράψει και ένα κομμάτι που είναι straightedge, για τη σκηνή και πώς έχει γίνει για τους φίλους...Ένα σωρό πράγματα. Είναι το τί είμαστε εδώ και 15 χρόνια και απλά έχει βγεί σε όλα τα τραγούδια. Ξέρεις δεν είχαμε album για 7 χρόνια πριν από αυτό και ασχολείται με το που πάει και πώς είναι η σκηνή μας και απλά βγήκε.
Α: Είναι απλά προσωπικά πράγματα.

Λίγα λόγια για το videoclip του Nothing to prove τώρα.

Τ: Είναι φοβερό video!

Ναι φαίνεται ότι τα περάσατε πολύ καλα στα γυρίσματα.

Τ: Ναι ήταν ωραία, όλοι μας οι φίλοι εκεί. Πήγαμε για γύρισμα στο LA, άλλα γυρίσματα γίνανε στη Νέα Υόρκη (του John Joseph). Πρέπει να μας πήρε 2 μήνες για να το γυρίσουμε. Ξέρεις ήθελα να έχουμε όλους τους φίλους μας εκεί. Άλλα γυρίσματα γίνανε στην....Αριζόνα. Είναι μέρη από παντού.

Για το μέλλον τι σχεδιάζετε;

Α: Να κοιμηθούμε..
Τ: (γέλια) Το tour τελειώνει στις 10 Μαίου.

Και μετράτε τις μέρες ανάποδα έ;

A: Ναι ναι, βέβαια έχουμε να πάμε στη Ν.Αμερική σύντομα, στην Αυστραλία, θα επιστρέψουμε τον Ιούλιο.
Τ: Στην Ευρώπη εννοεί.

Κι εδω...

Α: Θα δουμε πως θα πάει το αποψινό (χαμογελά)

Ξέρεις πιστεύω πως πλέον πολλοί μπερδεύουν το Hardcore με new school πράγματα όπως το metalcore κλπ και ίσως δεν ακούνε αρκετά old school hardcore. Ίσως δε γνωρίζουν και τον όρο positive hardcore. Και είναι λυπηρό. Εσας σας αρέσει αυτή η "μίξη";

Α: Όχι το metal καθόλου. Ξέρεις είναι έτσι η μουσική. Η νέα γενιά πάντα θα κάνει κάτι που η παλιά γενιά δε θα εγκρίνει κλπ. Ξέρεις προσωπικά, το newschool που περιγράφεις πρέπει πραγματικά να προσπαθήσω πολύ να το ακούσω. Για παράδειγμα έχω φίλους που μου λένε "άκου αυτό" και τότε ναι προσπαθώ. Αλλιώς δε μου "μιλάει" αυτή η μουσική.

Βέβαια και παλιές μπάντες όπως οι Agnostic Front έχουν βάλει τέτοια στοιχεία στη μουσική τους.

Α: Ναι γιατί έχουν μια καριέρα πολλών ετών και ίσως δε θέλουν να ακούγονται πάντα το ίδιο. Ίσως βαρέθηκαν.

Τ: Έχουν έτσι κι αλλιώς διαφορετικούς ήχους κατά καιρούς.

Α: Και οι ήχοι των Agnostic Front από τους παλιούς δίσκους μέχρι και τους καινούριους ακούγονται πολύ διαφορετικοί αφού έχουν και πολλά διαφορετικά lineups.

Οπότε θα ξαναέρθετε στην Ελλάδα κάποια στιγμή;

Τ: (γέλια) Πιθανώς. Ναι θα μου άρεσε να ξαναέρθω εδώ.

Έχετε μεγάλο κοινό εδώ.

Τ: Η σκηνή είναι ισχυρή εδώ;

Ναι άν και τώρα τελευταία υπερισχύει το στυλ ξέρεις. Θα γέμιζαν τους Heaven Shall Burn αλλά δεν θα ενίσχυαν μια τοπική μπάντα που αυτό είναι και το νόημα.

Κλείστε τη συνέντευξη όπως θέλετε.

Τ:Θα έχουν ένα καλό σόου απόψε.
Α: Είμαστε σκατά, είμαστε πτώματα αλλά θα τα σπάσουμε εκεί πάνω. Είμαστε στρατιώτες, πολεμιστές.

Sick Of It All νέο album!

Γεια χαρα.

Η Νέα Υόρκη, μέσω ενός από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους της, προσέφερε πρόσφατα άλλο ένα hardcore album. Ο λόγος για το Based On A True Story που είναι το καινούριο album των Sick Of It All που φυσικά έρχεται να ταράξει τα ήρεμα νερά της hardcore σκηνής.
Ομολογώ πως από το Death To Tyrants είχα την εντύπωση ότι οι μεγάλοι νεοϋορκέζοι έχουν πάρει την κατιούσα. Δυστυχώς και το καινούριο album δεν με έπεισε ιδιαίτερα, αφού δεν βρήκα κάτι το πιασάρικο ή αντιπροσωπευτικό (όπως και στο Death To Tyrants άλλωστε) και επιπροσθέτως υπάρχει και μια ιδιαίτερα metalική αίσθηση στον ήχο.
Φυσικά υπάρχουν και στιγμές ενθουσιασμού το "A Month Of Sundays" που είναι κλασσικό κομμάτι Sick Of It All και το πολύ ενεργητικό Good Cop αλλά ώς επί το πλείστον τα κομμάτια κατά τη γνώμη μου κινούνται στα ρηχά.
Αξίζει να σημειωθεί πως οι Sick Of It All ανέβασαν πριν την κυκλοφορία του album τους όλα τα κομμάτια στο myspace τους για ακρόαση κάτι που φυσικά είναι προς τιμή τους.
Εν κατακλείδι, θεωρώ ότι το Based On A True Story είναι ένα μέτριο album, γεγονός που ίσως (προφανώς) οφείλεται στο οτι οι new york legends έχουν βάλει από παλιά τον πήχη πολύ ψηλά, κλασσικό φαινόμενο για μπάντες του επιπέδου τους.



Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε οτι οι Sick Of It All επισκέπτονται τη χώρα μας μαζί με τους Earth Crisis και τους Walls Of Jericho σε ένα τεράστιο live όπως έχει ανακοινωθεί από τη Hard Times Athens στις 6/8/2010.

Όσο για το album ακούστε και κρίνετε!

In case you dont know...H2O GOOOOOO!!!

Βράδυ Παρασκευής, με μια βδομάδα βαριά για όλους και μεσα στη γενική μουντάδα που έχουν επιβάλει τα τελευταία πολιτικά "κατορθώματα".. Τουλάχιστον για εμένα η κατάσταση δεν ήταν τόσο positive την περασμένη Παρασκευή όταν κατηφόριζα νωρίς νωρίς για το "Κύτταρο" όπου θα έβλεπα τους H2O κάτω, αλλά και πάνω στη σκηνή. Χωρίς να θέλω να ξεκλέψω κάτι από τη συνέντευξη που θα ανεβάσω (ελπίζω) όταν έχω χρόνο, οι H2O ήταν πάρα πολύ κουρασμένοι και με λίγες ώρες ύπνο αλλά όπως είπε και ο Toby "Είμαστε πτώματα αλλά θα τα σπάσουμε εκεί πάνω".

Και έτσι έγινε.
Στην αρχή η προσέλευση του κόσμου ήταν απογοητευτική, ίσως επειδή δεν έβρισκαν λόγο να μπουν στο club για τα support acts (πολύ κακώς).

Πρώτοι στη σκηνή οι All around heroes που είναι μια νέα μπάντα στο χώρο του california style punk με εμφανείς επιρροές από NOFX και Pennywise με μια πιο πειραματική χροιά. Ήταν η πρώτη φορά που τους άκουγα και έμεινα με πάρα πολύ καλές εντυπώσεις (μάλιστα θα γράψω και κάποιο review για το demo που είχαν μαζί τους). Πιστεύω πως live με το live αποκτώντας μεγαλύτερη άνεση έχουν αρκετά πράγματα να δώσουν.

Σειρά είχαν οι Die Without μεγαλύτερο μέρος των οποίων δυστυχώς έχασα λόγω της συνέντευξης. Η γενική εντύπωση που απέκτησα από τον κόσμο ήταν ότι έπαιξαν πολύ καλά.
Βγαίνοντας από το backstage είδα σχεδόν τον τριπλάσιο κόσμο στο μαγαζί απ'ότι πριν. Το Κύτταρο ήταν σχεδόν γεμάτο πλέον. Και λίγα λεπτά μετά η παρέα από τη Νέα Υόρκη έκανε την εμφάνιση της στη σκηνή με το 1995 αν θυμάμαι καλά και επικράτησε πανικός. Το setlist ήταν μοιρασμένο σε όλα τα albums αλλά όπως είναι λογικό δόθηκε έμφαση στο τελευταίο τους album, Nothing to prove. Εν μέσω άλλων έπαιξαν και τα Family Tree,Faster Than The World,Nothing To Prove,What Happened,Guilty By Association,One Life One Chance,5 Year Plan,Thicker Than Water,Still Here και πολλά άλλα. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά διαστήματα ο ήχος είχε μεγάλα προβλήματα με αποτέλεσμα να διακοπεί το show μπόλικες φορές και να επιμηκυνθεί έτσι η διάρκειά του. Σε κάθε περίπτωση δεν παύει να έιναι ένα από τα καλύτερα hardcore shows που έχουν γίνει στη χώρα μας τον τελευταίο καιρό και σίγουρα ελπίζουμε να τους ξαναδούμε πολύ σύντομα.

Stay Positive!!