Για πάρτη μου...

Επειδή δε μπορώ να το ποστάρω αλλού το ποστάρω εδώ για συγκεκριμένους λόγους



No Use For A Name - International You Day

i'm sorry that it took so long
to write this song
but i gave up
you see one million words can't describe
how it feels
to know your love

where did i go wrong?
i should have told you from the start
that i'm closer then you think
when we're apart
nothing that i've tried
is as simple as this line

but without you
my life is incomplete
my days are absolutely gray
and so i try
let your heart know for sure
that i have so much more to tell you
every single day

i swear i'm giving up my inside
to the one
that i adored
i know this world is big enough
for you and i
but i'll give you more

i'm coming home today
to wipe the tear drop from your eyes
i'm totally enamored by your life
nothing that i've done
has ever been for one

but without you
my life is incomplete
my days are absolutely gray
and so i try
let your heart know for sure
that i have so much more to tell you
every single day

my life is incomplete
my rights are absolutely wrong
so wake me up
before you leave today
something i need to say
cause they'll be nothing when you're gone

Καλημέρα και καλά κουράγια..

Incoming.....

Παρότι είμαι πολύ ασυνεπής τελευταία, έχουν πέσει στα χέρια μου κάποια αξιοσημείωτα δισκάκια, άλλα παλιά και άλλα καινούρια.

-Broken Distance - Hourglass (2008)

Οι Πορτογάλοι με μέλη από τους μεγάλους Pointing Fingers, στο EP αυτό του 2008 παίζουν ένα πολύ καλής παραγωγής Youth Crew hardcore στο ύφος των True Colours και Allegiance. Πολύ κρίμα που διέλυσαν. Τούμπανο!

- Motivation / Second Combat Split album

Εκεί που η Μαλαισία συναντά την Ουγγαρία βγαίνουν τέτοια split albums όπως αυτό. Και οι δύο παίζουν hardcore στο Youth Crew ύφος αλλά ωστόσο ακούγονται τόσο διαφορετικοί. Οι μεν Motivation πιο μελωδικοί στο ύφος των Verse και οι Second Combat πιο ωμοί και επιθετικοί πιστοί στις περιγραφές. Δε συνηθίζω να γράφω για splits αλλά αυτό εδώ αξίζει!!

-Επίσης thumbs up στον Αποστόλη από την WAK Hc που μου πρότεινε το Freedom των Flawless Victory. Είναι εκπληκτικό και όσοι γουστάρουν από Verse μέχρι Have Heart θα το εκτιμήσουν δεόντως!! Δείτε την ανάρτησή του εδώ για περισσότερες πληροφορίες!

Cheers!

Straight Edge Documentary

Καλημέρα!
Πολύ ενδιαφέρουσα η αποψινή προβολή στο "Καταραμένο Σύνδρομο" της ταινίας - ντοκιμαντέρ The Edge του Michael Kirchner στην οποία συμμετέχουν πολλά μέλη συγκροτημάτων που αγαπούν όσοι ακούν hardcore και χαρακτήρισαν το μεγάλο κίνημα που άλλωστε τόσο βοήθησε τη σκηνή και εξακολουθεί να το κάνει.



Τέλειος τρόπος να τελειώσει μια δύσκολη βδομάδα ή αν προτιμάτε να ξεκινήσει ένα γεμάτο Παρασκευοσαββατοκύριακο. Είσαι ή δεν είσαι sXe θεωρώ πως παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον η προβολή.



Και εις άλλα σύντομα!!
Be there!

Flashback: Rise Against / The Sufferer And The Witness (2006)

Καλησπέρα και καλή βδομάδα.

Μιας και η κίνηση είναι αρκετά χαλαρή (δισκογραφικά) - καλοκαίρι βλέπεις - είπα να γράψω για ένα από τα πλέον αγαπημένα μου albums.
Όσοι δεν είναι φίλοι του μελωδικού hardcore ίσως πρέπει να σταματήσουν να διαβάζουν την ανάρτηση εδώ.
Οι Rise Against είναι πλέον ένα μεγάλο όνομα στο χώρο του hardcore με μπόλικες κυκλοφορίες (7 αν δεν κάνω λάθος) και φυσικά τρελά, παγκόσμια tours. Θεωρώ ότι από τα full length τους όλα είναι αξιόλογα (πλην ίσως του Appeal To Reason που μου φάνηκε μέτριο ή καλύτερα όχι φοβερό σε σχέση με τα standards της μπάντας). Ένα όμως είναι το album που δεν ξεκολλάει για 1 και παραπάνω χρόνο τώρα από τις μουσικές μου προτιμήσεις. Ο λόγος για το The Sufferer And The Witness του 2006. Γιατι, θα ρωτήσει κανεις.
Το album έχει δύο πράγματα τόσο που αμέσως σε κερδίζουν. Όμορφο και προσεγμένο artwork και εκπληκτική παραγωγή. Σε όλα τα κομμάτια και για κάθε όργανο. Εκεί ακριβώς που πρέπει.
Πέρα από αυτό τα καθαρά - ώς επι το πλείστον - vocals του frontman (Tim) είναι τόσο καθαρά που δε χρειάζεται να διαβάσεις σχεδόν τους στίχους για να τραγουδήσεις μαζί του. Μιας και έπιασα τα των στίχων, στην περίπτωση του "The Sufferer And The Witness" ο στίχος είναι έντονα κοινωνικός με προβληματισμούς που αφορούν τους μετανάστες (Diaspora), την γενική αλλαγή προς το καλύτερο (Bricks), τα ναρκωτικά (σε αυτά μυρίζομαι πως αναφέρεται το Injection) αλλά και προσωπικά (Ready To Fall).
Στο μουσικό του ζητήματος, όλα τα κομμάτια μου αρέσουν ίσως γιατί το καθένα έχει διαφορετική ομορφιά. Υπάρχουν tracks πιο "επιθετικά" όπως το Bricks ή το Worth Dying For You, άλλα μελωδικά όπως το Injection και άλλα με περισσότερο feeling όπως τα Ready To Fall και Diaspora. Θες η ποικιλία, θες η παραγωγή, θες το feeling το album είναι πραγματικά ένα από τα πιο "ξεκούραστα" album που έχω ακούσει ποτέ. Ξανά και ξανά..



Θεωρώ πως όποιος πραγματικά γουστάρει το μελωδικό punk / hardcore (ναι μωρέ αυτό το τρέντυ/emo/pop/φλώρικο πως το λένε - ειρωνεύομαι φυσικά) θα το λατρέψει. Για μένα έχει περάσει ήδη στα κλασσικά.

Καλό απόγευμα

Unrestrained live in Greece!

Η World’s Appreciated Kitsch παρουσιάζει:

UNRESTRAINED
(Vermont, USA)
RUINED FAMILIES
BANDAGE
AIM.SHOOT.KILL

MAD + Closer Club
Δεκελέων 12, Γκάζι, Αθήνα
Σάββατο 28 Αυγούστου 2010
Ticket: 8 euros
Doors open: 20.00
1st band: 20.30

Μία από τις πιο ανερχόμενες hardcore / punk μπάντες της ανατολικής πλευράς των Ηνωμένων Πολιτειών επισκέπτεται την χώρα μας για 2 shows. Με μόλις 4 χρόνια παρουσίας στην σκηνή, οι Unrestrained έχουν καταφέρει να γίνουν γνωστοί στην underground hardcore σκηνή όλου του κόσμου, χάρη στα γεμάτα ενέργεια και πάθος shows που δίνουν, καθώς και στο γεγονός ότι είναι μία από τις πιο dedicated hardcore μπάντες που υπάρχουν αυτή τη στιγμή.
Το Σάββατο 28 Αυγούστου η 2μηνη ευρωπαϊκή τους περιοδεία κάνει στάση στο Mad + Closer club! Μαζί τους 3 από τις καλύτερες local μπάντες του hardcore / punk ήχου. Μην το χάσετε…

UNRESTRAINED:
Δημιουργήθηκαν στο Vermont των Ηνωμένων Πολιτειών το 2006 από τις στάχτες δύο σημαντικών groups της περιοχής, τους My Revenge! (με δίσκους στην Thorp Records, που έχει μεταξύ άλλων κυκλοφορήσει Madball, Slapshot, Blood For Blood κτλ.) και τους Dog Days. Από τότε έχουν πραγματοποιήσει full περιοδείες σε Αμερική και Ευρώπη, με μπάντες όπως οι I Refuse και οι Run Riot, ενώ, παράλληλα, έχουν στο ενεργητικό τους ένα demo 7” / CD, splits με Dead Icons και I Refuse, ένα ακόμα EP, καθώς και τον ολοκαίνουριο ομότιτλο full length δίσκο τους. Ανήκουν στο roster των εταιριών Seasick Records από την Νέα Υόρκη (μαζί με μπάντες όπως οι The Effort και οι Bulldog Courage) και Crossface Records από το Ohio.
Η μουσική των Unrestrained μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα μίγμα από 90s hardcore με old school περάσματα. Έχουν, σαφώς, επηρεαστεί από μπάντες όπως οι Trial, Strife, Kill Your Idols, Unbroken, Minor Threat και Black Flag.
Αυτό, όμως, που ξεχωρίζει τους Unrestrained από το σωρό των νέων hardcore groups είναι η ενεργητικότητα των shows που δίνουν, το πόσο αφιερωμένοι είναι στο hardcore κίνημα (είναι χαρακτηριστικό ότι έχουν κάνει ένα mini tour με ποδήλατα…!), οι άκρως φιλοσοφημένοι στίχοι τους (τόσο κοινωνικο – πολιτικά, όσο και προσωπικά), καθώς και η θετική ένταση που διακρίνει τις συναυλίες τους.
Info: www.myspace.com/unrestrainedvt

RUINED FAMILIES:
Οι Ruined Families μόλις επέστρεψαν από το 10ημερο ευρωπαϊκό τους tour, κατά την διάρκεια του οποίου μοιράστηκαν την σκηνή με μπάντες όπως οι Carpathian, Ruiner, Hang The Bastard, Fredag Den 13:E, Almost Home κτλ., ενώ επίσης συμμετείχαν στο Fluff Fest στην Τσεχία, μαζί με την αφρόκρεμα της underground σκηνής (βλ. Amen Ra, No Turning Back, Vitamin X, Iron Lung).
Παράλληλα, στα μέσα Ιουλίου κυκλοφόρησε και ο πρώτος τους δίσκος σε μορφή βινυλίου και με τίτλο ‘Four Wall Freedom’.
Mε επιρροές από μπάντες όπως οι Cursed, Integrity, Rise & Fall, Have Heart και Orchid, δικαίως θεωρούνται ως μια από τις μοναδικές ελληνικές μπάντες σε αυτό το είδος, καθώς και μια από τις καλύτερες μπάντες της ελληνικής punk / hardcore σκηνής.
H συγκεκριμένη συναυλία θα είναι release show για τους Ruined Families!
Info: www.myspace.com/ruinedfamilies

BANDAGE:
Οι Bandage έχουν καταφέρει να φέρουν το local punk rock α λα 90s (βλ. παλιότερες κυκλοφορίες της Epitaph και Fat Wreck) back on the map!
Το power trio από την Αθήνα, μετά το support στους Bouncing Souls και τα one off shows σε Βόλο και Αθήνα, επικεντρώθηκε στην ηχογράφηση της πρώτης τους κυκλοφορίας ever, την οποία και αναμένουμε σύντομα.
Όποιοι γουστάρουν παλιούς Bad Religion, No Fun At All και Adolescents, αποκλείεται να μην λατρέψουν τους Bandage!
Info: www.myspace.com/bandage

AIM.SHOOT.KILL:
Οι Aim.Shoot.Kill υπάρχουν από το 2006, και, παρά τις περιορισμένες εμφανίσεις τους, θεωρούνται από αρκετούς ως μια από τις πιο ανερχόμενες μπάντες της ελληνικής punk rock σκηνής.
Συνδυάζουν άψογα το 90s punk rock με ψήγματα post – hardcore, έχοντας επηρεαστεί τόσο από τους Face To Face, Lagwagon, Descendents και The Lawrence Arms, όσο και από τους Leatherface, Hot Water Music και Jawbreaker. Αυτό τον καιρό ηχογραφούν το πρώτο τους LP.
Info: www.myspace.com/aimshootkill06


WORLD’S APPRECIATED KITSCH
e-mail: hxf_prodaxionz@yahoo.com
blog: www.wakhc.blogspot.com
myspace: www.myspace.com/keepitrealhc
last fm: www.lastfm.com/user/WAK2010
Οι πόρτες ανοίγουν στις 20.00 και το show αρχίζει στις 20.30.

Read more: http://events.myspace.com/External/MySpaceMessage/Event/View/6847455/4?hd=5y92uSsYA_8LotYCTmz8zLsJ741o3IaFCb9HXVeG1e0%2C#ixzz0xAvQ1Yxv

Terror - Keepers Of The Faith

Το οτι οι Terror έχουν αλλάξει το στυλ τους με το πέρασμα του χρόνου είναι δεδομένο. Λίγο η παραγωγή λίγο οι επιρροές έφυγαν από το "πρωτόγονο" - γαμάτο - επιθετικό στυλ του Lowest Of The Low και μέσα σε 7 χρόνια έχουν κυκλοφορήσει διάφορα albums όπως το The Damned The Shamed (2008) με πιο στεγνή βαρυά παραγωγή και πιο new school προσανατολισμούς.
Έτσι και το καινούριο τους EP με τίτλο Keepers Of The Faith.

Το album έχει φοβερή παραγωγή που σε προκαλεί να το βάλεις πολύ δυνατά και να το απολαύσεις. Αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι οι Terror στην κυκλοφορία αυτή παρουσιάζονται πιο προσγειωμένοι ( σε θέματα ταχύτητας ) από ποτέ, με 2 αργά και 2 midtempo τραγούδια αλλά και πιο πειραματικοί, με solos και μελωδίες κάτι που δε συναντούσαμε συχνά στα κομμάτια τους μέχρι τώρα.



Οφείλω να παραδεχτώ ότι αν και έχω πάψει να τους ακολουθώ με την ίδια θέρμη που είχα στις πρώτες κυκλοφορίες, εντούτοις το Keepers Of The Faith μου άφησε μια πολύ καλή αίσθηση (τα Keepers Of The Faith και Never See Your Face Again είναι κομματάρες και θυμίζουν - πέραν της παραγωγής - τα παλιά καλά αργά Terror κομμάτια) και συνιστώ να του δώσετε μια ευκαιρία (όχι οτι περιμένατε εμένα).

Καλημέρα και καλή εβδομάδα!

Forever Young new album!

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να γράψει κάποιος για το The Guarantee των Forever Young που πήρα στα χέρια μου εδώ και κάτι μέρες. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Οι Forever Young είναι μια youth crew hardcore μπάντα από το Umea της Σουηδίας. Το The Guarantee αν δεν κάνω λάθος είναι η δεύτερη κυκλοφορία τους (προηγήθηκε το ομώνυμο album). Το πρώτο που πρόσεξα είναι το πολύ συμπαθητικό artwork του cd το οποίο αν και αποτελείται μόλις από 2 χαρτονένια φύλλα (πολύ environment friendly παρεμπιπτόντως) κάθε άλλο παρά δίνει αίσθηση απλότητας. Ευχάριστο και έξυπνο το εξώφυλλο με δύο παιδικά φτυαράκια τοποθετημένα σε σχηματισμό "X" σε αρμονία τόσο με το όνομα της μπάντας αλλά και με την, απ'ότι φαίνεται, κυρίαρχη ιδεολογία της μιας και οι Forever Young είναι Straightedge αλλά και Vegans.

Με αυτές τις εικόνες στο μυαλό οφείλω να παραδεχτώ ότι άλλα πράγματα περίμενα να ακούσω. Εννοώ ότι δε θα μου φαινόταν περίεργο αν οι Forever Young ήταν άλλη μια μίξη των Bane,Have Heart,Champion με τους Chain Of Strength και τους Youth Of Today, συνδυασμός που φοριέται τελευταία (και όχι άδικα εδώ που τα λέμε). Κι όμως οι σουηδοί παίζουν ένα εκπληκτικής παραγωγής beatdown hardcore κρατώντας αρμονικά τις ισορροπίες και χωρίς να κουράζουν με τα αργά σημεία κάτι που οι περισσότερες beatdown μπάντες κάνουν. Αν έπρεπε να τους "παντρέψω" με κάποια μπάντα το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό τόσο παραγωγικά όσο και μουσικά είναι οι Death Before Dishonor. Βέβαια τα φωνητικά διαφέρουν και κινούνται σε καθαρά επίπεδα.
Στιχουργικά ίσως κουράσουν μιας και τα περισσότερα τραγούδια τους είναι ιδεολογικής χροιάς (veganism και straightedge) αλλά οι ίδιοι προβάλλουν ένα take it or leave it attitude οπότε δεν έχω να τους προσάψω κάτι.
Γενικά πρόκειται για ένα αξιόλογο album που ήδη εδώ και κάτι μέρες είναι στο repeat του στερεοφωνικού / mp3 player μου. Το προτείνω ανεπιφύλακτα και αν θέλετε να το αποκτήσετε ίσως θα πρέπει να απευθυνθείτε στο World's Appreciated Kitsch. Thumbs up από εμένα.




Cheers!

The studio syndrom..

Πριν λίγο γύρισα από το live των Evergreen Terrace / Walls Of Jericho / Sick Of It All και διαπίστωσα ένα - δυό πραγματάκια σχετικά με τα όσα είδα.

Οι Evergreen Terrace δε μου αρέσουν. Έχω δοκιμάσει αρκετές φορές με το ίδιο αποτέλεσμα. Αντιλαμβάνομαι βέβαια ότι το στοιχείο που συμπαθούν σε αυτούς οι οπαδοί τους είναι τα μελωδικά τους σημεία.
Από την άλλη οι Walls Of Jericho μου άρεσαν στα πρώτα δύο albums αλλά μετά τους εγκατέλειψα γιατί είχαν πιο metal προσανατολισμούς από ότι θα ήθελα.
Βλέποντας και τους δύο απόψε άκουγα μια βαβούρα κυριολεκτικά και απορούσα πώς διάολο μπορεί να γίνεται αυτό; Ειδικά στους Walls Of Jericho που αρκετά κομμάτια μου ήταν γνωστά πραγματικά απορούσα πως γίνεται να αποδίδονται τόσο άσχημα. Οι μπάντες φυσικά δεν ευθύνονται μιας και προφανώς δεν ξεχνάνε να παίζουν όταν ανεβαίνουν στη σκηνή. Και ναι, ο ήχους στους Evergreen Terrace ήταν απαίσιος αλλά γιατί είμαι σίγουρος ότι και τέλειος να ήταν το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο;
Κατέληξα λοιπόν ότι οι δύο μπάντες αυτές και πολλές άλλες πάσχουν από το σύνδρομο του studio. Γιατί δυστυχώς οι απίστευτες παραγωγές με τις φοβερές μελωδίες και τις 250 κιθάρες η μία πάνω στην άλλη δεν μπορει να αποδοθεί στη σκηνή. Ούτε τα απολύτως στεγνά riffs όπως τα ακούμε σε ενα cd WOJ μπορούν να ακουστούν το ίδιο. Μάλιστα το ίδιο είχα πει και μετά την ακρόαση του live album των Comeback Kid που γουστάρω πάρα πολύ. Κι όχι φυσικά λόγω έλλειψης ικανότητας. Αλλά λόγω του ότι στο studio γίνονται...θαύματα.

Από την άλλη, οι Sick Of It All μπήκαν, γάμησαν και έφυγαν απλά, παίζοντας αυτό που παίζουν χρόνια τώρα χωρίς τις εκπληκτικές παραγωγές και τα διάφορα κόλπα. Έτσι ήταν ζωντανά αυτοί που ακούγαμε στα cds και με τη σκηνική τους παρουσία το απογείωσαν. Φοβερή σκηνική παρουσία και ενέργεια και από τη front-woman των Walls Of Jericho.
Εν τέλει αυτό που θα κρατήσω είναι ότι και εδώ... Simplicity WINS....

Καλό βράδυ..

Party time..!

Καλημέρα!
Ξεκούραση μέσα στη βδομάδα με ωραία μουσικούλα απόψε το βράδυ στο γκάζι με δύο γαμάτους οικοδεσπότες.

World's Appreciated Kitsch και Athens Noise καλούν σε μια βραδυά με μπόλικο core και punk rock. Όσοι μπορείτε τιμήστε το!!




World's Appreciated Kitsch
Athens Noise

Misconduct - One Step Closer

Καλημέρα!

Είναι αλήθεια ότι περίμενα με ενδιαφέρον το νέο album των Misconduct. Και να που βρέθηκε στα χέρια μου ένα promo.
Η αλήθεια είναι ότι είχα κλέψει λίγο και είχα ρίξει μια ματιά στο βίντεο του Closer που είχε κυκλοφορήσει στο Youtube για να πάρω μια μικρή γεύση του νέου album που, παρεμπιπτόντως, έχει τον τίτλο One Step Closer.

Για να δούμε..
Το album ξεκινά με ένα intro που θυμίζει το.."Υπάρχει ζωή" της Δέσποινας Βανδή. Το ξέρω ότι οι μισοί γελάτε και οι άλλοι μισοί βρίζετε αλλά είναι το πρώτο πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό όταν το άκουσα και πιστεύω ότι οι ομοιότητες είναι εμφανείς χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα αρνητικο (Ίσως οι Misconduct ακουνε Despoina εν τέλει :-P). Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για μια αρκετά χαλαρώτικη και όμορφη εισαγωγή για να έρθει το Closer με το γνώριμο και κλασσικό Misconduct ύφος του να μας σπρώξει στο album.
Η πρώτη εντύπωση που αφήνει το Closer είναι πως το album αν και είναι πιστό στο στυλ της μπάντας φλερτάρει περισσότερο με το pop χωρίς σε καμμία περίπτωση να παύει να αποζημιώνει τους φίλους των Misconduct. Φυσικά στα κομμάτια που ακολουθούν συγκαταλέγονται και γρήγορα, california-style tracks όπως τα Out Of Reach, Won't Forget ή mid-tempo όπως το - εκπληκτικό κατά τη γνώμη μου- Family.
Η παραγωγή του One Step Closer είναι -παραδοσιακά- εκπληκτική, ίσως καλύτερη από ποτέ. Κάτι βέβαια που μου έκανε αίσθηση είναι ο ήχος των drums τα οποία σε κάποιες στιγμές ή καλύτερα σε κάποια breaks ακούγονται σαν από μηχάνημα. Ποιός ξέρει; Ίσως έγινε επίτηδες έτσι. Άλλωστε,είναι γνωστό ότι ο Daniel Petri είναι ένας πάρα πολύ καλός drummer και ξέρει τον ήχο που θέλει να βγεί έξω καλύτερα από τον καθένα μας.
Εν κατακλείδι,θα έλεγα πως πράγματι το One Step Closer είναι ένα california-style punk album που φλερτάρει με το pop και για να ειπωθεί καλύτερα φλερτάρει με το radio album.(άλλωστε πότε το καλιφορνέζικο δεν ήταν radio μουσικη;) Παρ'όλ'αυτά κατά τη γνώμη μου έχει όλα τα χαρακτηριστικά που γουστάρε κάποιος στους Misconduct. Φοβερές μελωδίες, φοβερά φωνητικά, εναλλαγές tempo και ισχυρό feeling με δόσεις γρήγορου punk. Όσο πιο πολύ το ακούω τόσο πιο πολύ μου αρέσει. Αρκει;



Γειά χαρά.

Refuse Resist - Socialized review

Οι Refuse Resist είναι μία από εκείνες τις εκπλήξεις που συναντάς όταν δεν το περιμένεις. Εξηγούμαι...

Όταν ήρθε το promo του καινούριο τους album, Socialized, στα χέρια μου, αν και είχα ακούσει το Mind Yourself που είχαν κυκλοφορήσει το 2008 δεν περίμενα οτι το Socialized θα ήταν τόσο καλό!

Για όσους δεν τους ξέρουν, και πραγματικά το λέω με απίστευτη περηφάνια για αυτούς, οι Refuse Resist είναι μια μπάντα από τη Βοστώνη που συνδυάζει άψογα το hardcore, το punk και το Oi!.

Πιο συγκεκριμένα, τα vocals είναι ακριβώς ίδια με αυτά των Slapshot (ειδικά το Comeback μοιάζει βγαλμένο από το Old Tyme Hardcore), τόσο ίδια που θα τους μπέρδευες. Η μουσική έχει στα περισσότερα κομμάτια κάτι από τη hardcore, oi! πλευρά των Blood For Blood και Wisdom In Chains και στα υπόλοιπα μια, σαφώς, πιο punk αίσθηση τύπου Circle Jerks. Η παραγωγή είναι ικανοποιητική, ακριβώς όσο πρέπει για να δίνει μια underground υφή στο album.

Πραγματικά, το Socialized των Refuse Resist με ενθουσίασε και πιστεύω ότι είναι ένα must για τους οπαδούς του (όχι μόνο) Boston style hardcore με καθαρά old school αισθητική. Αξίζει να σημειωθεί ότι στο cd συμμετέχουν ο Mark Powers από τους βοστονέζους punks The Welch Boys αλλά και ο κιθαρίστας των Slapshot Steve Risteen.

Πραγματικά must στο είδος!

Υ.γ. Ευχαριστώ την Gordeon Music Promotion για την ευκαιρία να ακούσω το album!




Cheers!

H2O Pre-Show Interview

Λίγο πριν το show των H2O κατέβηκα στα παρασκήνια για μια μικρή κουβεντούλα με τον Toby και βρήκα εκεί και τον Adam. Οι 3 μας μιλήσαμε για μερικά πράγματα πάνω στη μπάντα αλλά και στον τελευταίο δίσκο Nothing To Prove και, αν και ήταν κατάκοποι από τη πτήση ήταν πολύ φιλόξενοι.

Είναι η πρώτη σας φορά εδώ, οπότε καλωσήρθατε.
Πώς σας φαίνεται εδώ;

T: Ευχαριστούμε! Βέβαια προλάβαμε να δούμε μόνο λίγο το ξενοδοχείο.
A: Όχι, εγώ βγήκα και μια βόλτα έξω. Είναι ωραία. Είναι πάντα ωραία να παίζεις σε ένα μέρος που δεν έχεις παίξει ξανά. Και είναι ωραίο που δεν ξέρεις τι μπορείς να περιμένεις. Οπότε είμαστε ενθουσιασμένοι που θα παίξουμε εδώ και πολυ ευχαριστημένοι.

Πολλές μπάντες από τη Νέα Υόρκη επισκέπτονται ή θα επισκεπτούν τη χώρα μας σύντομα. Πριν ένα μήνα περίπου ήταν οι Madball, τώρα εσείς, σε λίγο καιρό οι Sick Of It All κλπ. Γιατί δε σκεφτόσασταν να βγείτε για tour όλοι μαζί;

T: (γέλια) Σωστά. Δεν ξέραμε ότι ήρθαν. Αλλά εμείς είχαμε μια μέρα ελεύθερη, σήμερα, αύριο παίζουμε στην Πολωνία, οπότε ο Δημήτρης (σ.σ. Hard Times Athens) μας πρόσφερε να παίξουμε στην Ελλάδα.
A: Πάντως γενικά για αυτό που ρωτάς φαντάζομαι οτι έχει μια λογική από πλευρά "επιχειρηματική" για τους διοργανωτές να φέρνουν τις μπάντες ξεχωριστά ίσως από πλευράς κόστους.

Πάμε λίγο στα της μπάντας. Ξέρω ότι έχετε σε πολλά σημεία Straightedge θεματολογία.

Τ: Εγώ μόνο είμαι straightedge. Οι υπόλοιποι όχι.

Σωστά. Ήθελα να σε ρωτήσω λοιπόν την άποψή σου για straightedge μπάντες, κυρίως νεότερες, που το προβάλλουν αρκετά. Ποιά είναι η γνώμη σου;

Τ: Μάλλον είναι επειδή είναι όλοκληρη η μπάντα τους straightedge. Εμείς δεν είμαστε straightedge, μόνο είναι προσωπική μου επιλογή. Δε με ενδιαφέρει αν οι φίλοι μου καπνίζουν χόρτο ή πίνουν αλκοόλ.

Ωραία. Λοιπόν, πώς πάνε τα πράγματα για σας;

Α: Είμαστε χαρούμενοι γιατί έχουμε δει μεγάλη ανταπόκριση.
Τ: Ναι ναι τεράστια ανταπόκριση.
Α: Από τότε που βγήκε το album εδώ και..2 χρόνια είμαστε συνέχεια σε tour και περνάμε καλά.

Μιας και μίλησες για τον τελευταίο δίσκο. Θυμάμαι ακόμα να τον ακούω για πρώτη φορά σε μια δύσκολη μέρα της βδομάδας και για να είμαι ειλικρινής δε περίμενα ότι θα ήταν τόσο καλό. Ίσως επειδή οι περισσότερες μπάντες πλέον βγάζουν, για το δικό μου γούστο τουλάχιστον, μέτρια εώς κακά albums.

Α: Ήταν έκπληξη για πολλούς. Και για εμάς τους ίδιους.

Και για να είμαι τελείως ειλικρινής ούτε το...

T: ..Go! Ναι το ξέρω. Ούτε εμάς μας άρεσε.
Α: Και σκεπτόμασταν ότι αφού δεν αρέσει σ'εμας σα μπάντα και σε πολύ κόσμο και θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για αυτό και να βρούμε τι φταίει.

Άλλωστε εξαρτάται πάντα από τί έχεις κυκλοφορήσει στο παρελθόν.

Α: Ενώ το Nothing To Prove...το αγαπώ.

Ναι, βασικά αυτή θα ήταν η επόμενη μου ερώτηση. Πραγματικά πιστεύετε ότι είναι το καλύτερο H2O album;

T: Για μένα ναι.
Α: Και για εμένα ναι.

Και για εμένα.

Τ: Ξέρεις νομίζω ότι είναι ότι έχουμε κάνει ποτέ και ότι ήμασταν σε ένα album.
Α: Και είναι και το 5ο album. Ενώ γενικά πολλές μπάντες έχουν εκπληκτικά πρώτα album εμάς το καλύτερο μας album είναι το 5ο.

Ποιό διάολο είναι αυτό το πιτσιρίκι που μιλάει στις αρχές των κομματιών;

T: Είναι ο γιός μου!

Τον αγαπώ!

T: (πολλά γέλια)

Τον είχα σαν ringtone στον κινητό μου για αρκετο καιρό.

Τ: (κι άλλα γέλια)

Πώς έγινε αυτό; Του αρέσει το hardcore; Πόσο χρονών είναι;

Τ: Βέβαια. Του αρέσουν οι Madball, οι H2O, ακούει και hip -hop. Είναι 11 χρονών.

Στο τελευταίο album η παραγωγή είναι φοβερή.

Τ: Chad Gilbert! Είναι φοβερός. Κάνει την παραγωγή για τους Terror τώρα.

...Και η παραγωγή των Terror είναι κι αυτή φοβερή.

Α: Ναι ναι είναι πολύ καλή.

Από πλευρά στίχων τώρα.

Τ: Αυτος είμαι εγω!

Ναι! Για παράδειγμα το Unconditional, χωρίς να θέλω να χτυπήσω κάποια ευαίσθητη χορδή, αλλά μοιάζει να γράφτηκε για κάποια γυναίκα.

Τ: Ναι αλλά θα μπορούσε να είναι για οτιδήποτε. Δεν είναι κάτι συγκεκριμένο.

Ξέρεις αυτό το κουπλέ "Want to love me just the way i am, so far from perfect just doing the best i can" είναι πολύ αντιπροσωπευτικό σήμερα..

Τ: Ναι ναι συμβαίνει και στους καλύτερους από εμάς και στη Νέα Υόρκη.

Γενικά ποιό είναι το concept πίσω από τους στίχους του Nothing to Prove λοιπον;

Τ: Δεν ξέρω φίλε αλήθεια. Κοίτα, άλλες φορές είναι για τον πατέρα μου, άλλες για αυτό που είμαστε, δηλαδή "είμαστε αυτοί, δεν έχουμε να αποδείξουμε τίποτα", έχω γράψει και ένα κομμάτι που είναι straightedge, για τη σκηνή και πώς έχει γίνει για τους φίλους...Ένα σωρό πράγματα. Είναι το τί είμαστε εδώ και 15 χρόνια και απλά έχει βγεί σε όλα τα τραγούδια. Ξέρεις δεν είχαμε album για 7 χρόνια πριν από αυτό και ασχολείται με το που πάει και πώς είναι η σκηνή μας και απλά βγήκε.
Α: Είναι απλά προσωπικά πράγματα.

Λίγα λόγια για το videoclip του Nothing to prove τώρα.

Τ: Είναι φοβερό video!

Ναι φαίνεται ότι τα περάσατε πολύ καλα στα γυρίσματα.

Τ: Ναι ήταν ωραία, όλοι μας οι φίλοι εκεί. Πήγαμε για γύρισμα στο LA, άλλα γυρίσματα γίνανε στη Νέα Υόρκη (του John Joseph). Πρέπει να μας πήρε 2 μήνες για να το γυρίσουμε. Ξέρεις ήθελα να έχουμε όλους τους φίλους μας εκεί. Άλλα γυρίσματα γίνανε στην....Αριζόνα. Είναι μέρη από παντού.

Για το μέλλον τι σχεδιάζετε;

Α: Να κοιμηθούμε..
Τ: (γέλια) Το tour τελειώνει στις 10 Μαίου.

Και μετράτε τις μέρες ανάποδα έ;

A: Ναι ναι, βέβαια έχουμε να πάμε στη Ν.Αμερική σύντομα, στην Αυστραλία, θα επιστρέψουμε τον Ιούλιο.
Τ: Στην Ευρώπη εννοεί.

Κι εδω...

Α: Θα δουμε πως θα πάει το αποψινό (χαμογελά)

Ξέρεις πιστεύω πως πλέον πολλοί μπερδεύουν το Hardcore με new school πράγματα όπως το metalcore κλπ και ίσως δεν ακούνε αρκετά old school hardcore. Ίσως δε γνωρίζουν και τον όρο positive hardcore. Και είναι λυπηρό. Εσας σας αρέσει αυτή η "μίξη";

Α: Όχι το metal καθόλου. Ξέρεις είναι έτσι η μουσική. Η νέα γενιά πάντα θα κάνει κάτι που η παλιά γενιά δε θα εγκρίνει κλπ. Ξέρεις προσωπικά, το newschool που περιγράφεις πρέπει πραγματικά να προσπαθήσω πολύ να το ακούσω. Για παράδειγμα έχω φίλους που μου λένε "άκου αυτό" και τότε ναι προσπαθώ. Αλλιώς δε μου "μιλάει" αυτή η μουσική.

Βέβαια και παλιές μπάντες όπως οι Agnostic Front έχουν βάλει τέτοια στοιχεία στη μουσική τους.

Α: Ναι γιατί έχουν μια καριέρα πολλών ετών και ίσως δε θέλουν να ακούγονται πάντα το ίδιο. Ίσως βαρέθηκαν.

Τ: Έχουν έτσι κι αλλιώς διαφορετικούς ήχους κατά καιρούς.

Α: Και οι ήχοι των Agnostic Front από τους παλιούς δίσκους μέχρι και τους καινούριους ακούγονται πολύ διαφορετικοί αφού έχουν και πολλά διαφορετικά lineups.

Οπότε θα ξαναέρθετε στην Ελλάδα κάποια στιγμή;

Τ: (γέλια) Πιθανώς. Ναι θα μου άρεσε να ξαναέρθω εδώ.

Έχετε μεγάλο κοινό εδώ.

Τ: Η σκηνή είναι ισχυρή εδώ;

Ναι άν και τώρα τελευταία υπερισχύει το στυλ ξέρεις. Θα γέμιζαν τους Heaven Shall Burn αλλά δεν θα ενίσχυαν μια τοπική μπάντα που αυτό είναι και το νόημα.

Κλείστε τη συνέντευξη όπως θέλετε.

Τ:Θα έχουν ένα καλό σόου απόψε.
Α: Είμαστε σκατά, είμαστε πτώματα αλλά θα τα σπάσουμε εκεί πάνω. Είμαστε στρατιώτες, πολεμιστές.

Sick Of It All νέο album!

Γεια χαρα.

Η Νέα Υόρκη, μέσω ενός από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους της, προσέφερε πρόσφατα άλλο ένα hardcore album. Ο λόγος για το Based On A True Story που είναι το καινούριο album των Sick Of It All που φυσικά έρχεται να ταράξει τα ήρεμα νερά της hardcore σκηνής.
Ομολογώ πως από το Death To Tyrants είχα την εντύπωση ότι οι μεγάλοι νεοϋορκέζοι έχουν πάρει την κατιούσα. Δυστυχώς και το καινούριο album δεν με έπεισε ιδιαίτερα, αφού δεν βρήκα κάτι το πιασάρικο ή αντιπροσωπευτικό (όπως και στο Death To Tyrants άλλωστε) και επιπροσθέτως υπάρχει και μια ιδιαίτερα metalική αίσθηση στον ήχο.
Φυσικά υπάρχουν και στιγμές ενθουσιασμού το "A Month Of Sundays" που είναι κλασσικό κομμάτι Sick Of It All και το πολύ ενεργητικό Good Cop αλλά ώς επί το πλείστον τα κομμάτια κατά τη γνώμη μου κινούνται στα ρηχά.
Αξίζει να σημειωθεί πως οι Sick Of It All ανέβασαν πριν την κυκλοφορία του album τους όλα τα κομμάτια στο myspace τους για ακρόαση κάτι που φυσικά είναι προς τιμή τους.
Εν κατακλείδι, θεωρώ ότι το Based On A True Story είναι ένα μέτριο album, γεγονός που ίσως (προφανώς) οφείλεται στο οτι οι new york legends έχουν βάλει από παλιά τον πήχη πολύ ψηλά, κλασσικό φαινόμενο για μπάντες του επιπέδου τους.



Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε οτι οι Sick Of It All επισκέπτονται τη χώρα μας μαζί με τους Earth Crisis και τους Walls Of Jericho σε ένα τεράστιο live όπως έχει ανακοινωθεί από τη Hard Times Athens στις 6/8/2010.

Όσο για το album ακούστε και κρίνετε!

In case you dont know...H2O GOOOOOO!!!

Βράδυ Παρασκευής, με μια βδομάδα βαριά για όλους και μεσα στη γενική μουντάδα που έχουν επιβάλει τα τελευταία πολιτικά "κατορθώματα".. Τουλάχιστον για εμένα η κατάσταση δεν ήταν τόσο positive την περασμένη Παρασκευή όταν κατηφόριζα νωρίς νωρίς για το "Κύτταρο" όπου θα έβλεπα τους H2O κάτω, αλλά και πάνω στη σκηνή. Χωρίς να θέλω να ξεκλέψω κάτι από τη συνέντευξη που θα ανεβάσω (ελπίζω) όταν έχω χρόνο, οι H2O ήταν πάρα πολύ κουρασμένοι και με λίγες ώρες ύπνο αλλά όπως είπε και ο Toby "Είμαστε πτώματα αλλά θα τα σπάσουμε εκεί πάνω".

Και έτσι έγινε.
Στην αρχή η προσέλευση του κόσμου ήταν απογοητευτική, ίσως επειδή δεν έβρισκαν λόγο να μπουν στο club για τα support acts (πολύ κακώς).

Πρώτοι στη σκηνή οι All around heroes που είναι μια νέα μπάντα στο χώρο του california style punk με εμφανείς επιρροές από NOFX και Pennywise με μια πιο πειραματική χροιά. Ήταν η πρώτη φορά που τους άκουγα και έμεινα με πάρα πολύ καλές εντυπώσεις (μάλιστα θα γράψω και κάποιο review για το demo που είχαν μαζί τους). Πιστεύω πως live με το live αποκτώντας μεγαλύτερη άνεση έχουν αρκετά πράγματα να δώσουν.

Σειρά είχαν οι Die Without μεγαλύτερο μέρος των οποίων δυστυχώς έχασα λόγω της συνέντευξης. Η γενική εντύπωση που απέκτησα από τον κόσμο ήταν ότι έπαιξαν πολύ καλά.
Βγαίνοντας από το backstage είδα σχεδόν τον τριπλάσιο κόσμο στο μαγαζί απ'ότι πριν. Το Κύτταρο ήταν σχεδόν γεμάτο πλέον. Και λίγα λεπτά μετά η παρέα από τη Νέα Υόρκη έκανε την εμφάνιση της στη σκηνή με το 1995 αν θυμάμαι καλά και επικράτησε πανικός. Το setlist ήταν μοιρασμένο σε όλα τα albums αλλά όπως είναι λογικό δόθηκε έμφαση στο τελευταίο τους album, Nothing to prove. Εν μέσω άλλων έπαιξαν και τα Family Tree,Faster Than The World,Nothing To Prove,What Happened,Guilty By Association,One Life One Chance,5 Year Plan,Thicker Than Water,Still Here και πολλά άλλα. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά διαστήματα ο ήχος είχε μεγάλα προβλήματα με αποτέλεσμα να διακοπεί το show μπόλικες φορές και να επιμηκυνθεί έτσι η διάρκειά του. Σε κάθε περίπτωση δεν παύει να έιναι ένα από τα καλύτερα hardcore shows που έχουν γίνει στη χώρα μας τον τελευταίο καιρό και σίγουρα ελπίζουμε να τους ξαναδούμε πολύ σύντομα.

Stay Positive!!

H2O Fuckin GO!!!

Τι να πει κανεις;;!!

Μια από τις λίγες μπάντες που το κρατάνε ζωντανό ακόμα έρχεται στην Ελλάδα απόψε το βράδυ!! Οι νεοϋορκέζοι H2O θα τα σπάσουν απόψε στο Κύτταρο και είναι ανεκτίμητης αξίας το σημερινό live για τη σκηνή μας..(ή καλύτερα αυτή που θα θέλαμε να είχαμε)



Μη το χάσετε!!!

H2O GOOOOOOOOOOOO!!!!

Shai Hulud live in Athens!

Έχω εδώ το press release για το live των Shai Hulud στην Αθήνα. Στηρίξτε το! (αλλά μάλλον δεν χρειάζεται να το πώ εγώ αυτό)

Cheers!

Η World’s Appreciated Kitsch παρουσιάζει:
SHAI HULUD
(USA)
TARDIVE DYSKINESIA
ETERNAL HATED
DISCO QUEEN
ΑΝ Club | 4ευτέρα 22 Μαρτίου 2010

Τα λόγια είναι περιττά όταν πρόκειται για τους Shai Hulud. Οι Αμερικάνοι metal /
hardcore legends επισκέπτονται για 2η φορά την χώρα μας ύστερα από την
συντριπτική εμφάνισή τους στο AN Club τον Σεπτέμβρη του 2006.
Με νέο δίσκο στις αποσκευές τους, έχοντας ήδη σαρώσει Αμερική και Ευρώπη
περιοδεύοντας, κάνουν τελευταία στάση του tour στην Αθήνα, στο ίδιο club
όπως και τότε.
Παρέα με 3 από τα καλύτερα local acts, υπόσχονται να ξαναβάλουν την άχαρη
4ευτέρα back on the map στα συναυλιακά δρώμενα!
Μην το χάσεις αυτό.

SHAI HULUD:
Από το 1995, έχοντας ως βάση αρχικά την Florida και μετέπειτα την Νέα Υόρκη,
οι Shai Hulud θεωρούνται δικαίως μια από τις μεγαλύτερες metalcore μπάντες
παγκοσμίως. Μάλιστα, είναι από τις πρώτες μπάντες για τις οποίες επινοήθηκε η
ταμπέλα του metalcore στα 90s.
Με 3 τελείως groundbreaking full lengths στο ενεργητικό τους, splits με
Indecision, Boy Sets Fire και New Found Glory και δεκάδες ακόμα
κυκλοφορίες (είτε singles και συμμετοχές σε συλλογές, είτε tributes, demos και
7”s), αναμιγνύοντας το παραδοσιακό hardcore / punk με progressive metal
στοιχεία, έχουν κατορθώσει να δημιουργήσουν ένα τόσο προσωπικό στυλ που
μπάντες σαν τους Poison The Well, Silverstein, The Banner, Unearth, Misery
Signals και As I Lay Dying δεν κρύβουν ότι τους έχει επηρεάσει.
Από το 2006 οι Shai Hulud έχουν υπογράψει στην Metal Blade Records, μια από
τις μεγαλύτερες metal εταιρίες παγκοσμίως.
Μέλη των Shai Hulud έχουν παίξει σε μπάντες μεγαθήρια όπως οι New Found
Glory, Morning Again, As Friends Rust, Inner Dam, Holy Roman Empire,
Unearth, Trap Them, Playing Enemy, Strongarm.
Για τις περιοδείες και τα fests που έχουν παίξει θα ήταν άσκοπο να γράψουμε
μιας και όπως καταλαβαίνετε η απλή αναφορά και μόνο θα γέμιζε άλλα 2 δελτία
τύπου. Πάντως πρόσφατα ολοκλήρωσαν την Αμερικάνικη περιοδεία τους με
τους Living Sacrifice και ξεκίνησαν το Ευρωπαϊκό tour με To Kill και Endwell. Τον
Απρίλιο ακολουθούν περιοδείες σε Ιαπωνία και Αυστραλία.
Τέλος, για όσους ενδιαφέρονται, οι Shai Hulud ήταν πάντα φιλικά προσκείμενοι
σε christian / straight edge ιδεολογίες, χωρίς βέβαια να βάζουν κάποια ταμπέλα
στον εαυτό τους.
Info: www.myspace.com/profoundhatred| www.metalblade.com


TARDIVE DYSKINESIA:
Όταν μέλος μιας από τις πιο τεχνικές death metal μπάντες ever, όπως είναι οι
Atheist δηλώνει ότι ‘οι Tardive Dyskinesia είναι μια από τις αγαπημένες μου
μπάντες τα τελευταία 4 χρόνια’, δεν μένουν και πολλά άλλα να αναφερθούν…
Από το 1996 που ξεκίνησαν ως Override κανείς δεν περίμενε ότι περίπου 15
χρόνια μετά θα εξελίσσονταν σε αυτή την mathcore / progressive death metal
μηχανή. Με νέο δίσκο το ‘The Sea Of See Through Skins’ (στην Ιταλική Coroner
Records) και εμπειρία από δεκάδες shows, η εμφάνισή τους στο συγκεκριμένο
live ήταν αναμενόμενη.
Info: www.myspace.com/tardivedyskinesia


ETERNAL HATED:
Οι Βολιώτες γνωστοί πια στο ευρύτερο hardcore / metal κοινό επιστρέφουν για
ακόμη μια φορά στην Αθήνα ύστερα από τις support εμφανίσεις τους με Death
By Stereo, All Shall Perish, Strenth / Bullfight και Neaera, έχοντας εξελίξει τον
ήχο τους από παραδοσιακό metalcore σε πιο τεχνικό συνάμα μελωδικό style με
επιρροές από As I Lay Dying, Converge και Evergreen Terrace.
Η συγκεκριμένη συναυλία θα είναι release show για τον ολοκαίνουριο δίσκο
τους με τίτλο ‘Secrets’ (από την World’s Appreciated Kitsch).
Info: www.myspace.com/eternalhated


DISCO QUEEN:
Οι Disco Queen, παρ’ ότι οι rookies της βραδιάς, είναι η αποκάλυψη στην
σύγχρονη αθηναϊκή metal / hardcore σκηνή, παραδίδοντας βαρύ, τεχνικό και
σκοτεινό μεταλλικό hardcore που πολλές μπάντες θα ζήλευαν, έχοντας
επιρροές που ξεκινούν από Converge και φτάνουν μέχρι τους Baroness.
Πολλοί ανυπομονούν να τους δούνε ζωντανά σε μια από τις λίγες εμφανίσεις
τους τελευταία.
Info: www.myspace.com/discoqueenband

Διοργάνωση:
World’s Appreciated Kitsch:
e-mail: hxf_prodaxionz@yahoo.com
blog: www.wakhc.blogspot.com
myspace: www.myspace.com/keepitrealhc
last fm: www.lastfm.com/user/wak2010
twitter: www.twitter.com/wak2010

Οι πόρτες ανοίγουν στις 20.30 και το show αρχίζει στις 21.00.
4εν θα υπάρξει προπώληση εισιτηρίων αλλά αν κάποιος ενδιαφέρεται να κάνει
κράτηση μπορεί να απευθυνθεί στους παραπάνω διαδικτυακούς τόπους.

Triumph of Austria

Πάνε τρία χρόνια από τότε που οι Αυστριακοί βετεράνοι Only Attitude Counts κυκλοφόρησαν το Return The Favor. Μάλιστα υπήρχαν φήμες ότι η μπάντα θα διαλυόταν οι οποίες επισήμως δεν βεβαιώθηκαν ούτε όταν σταμάτησαν να κάνουν tour. Μάλιστα ακουγόταν ότι η συναυλία το Δεκέμβρη του 2007 στο An Club της Αθήνας θα ήταν από τις τελευταίες τους. Κι όμως οι ευρωπαίοι Agnostic Front, όπως έχουν ονομαστεί στο παρελθόν, είναι εδώ με το “Triumph Of The Underdogs”.

Η αλήθεια είναι ότι όλο το album από την πρώτη ακρόαση έχει μια πιο metal αισθητική από τα προηγούμενα, όχι τόσο στο στυλ αλλά κυρίως στην παραγωγή, με τα τύμπανα να είναι αρκετά ψηλά ηχητικά αλλά και ιδιαίτερα συμπαγή και τις κιθάρες πιο ογκώδεις από ποτέ. Αν και δεν είναι του γούστου μου τα παραπάνω αλλά όντας πολύ θετικά προκατειλημμένος από τις παλαιότερες κυκλοφορίες τους, προσπάθησα να το παραπέμψω. Δεν θα μπορούσα όμως να μην το αναφέρω. Δεν θα απορούσα λοιπόν αν άρεσε σε κάποιο fan των Haterbreed ή Full Blown Chaos.

Το στυλ του Triumph Of The Underdogs δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα με την έννοια ότι και εδώ παίζουν ένα hardcore που ποικίλει: από αργό και beatdown ως midtempo και με μπόλικα sing alongs. Τα φωνητικά ενδεχομένως να είναι τα καλύτερα που έχει ο Mike μιας και ακούγονται οργισμένα και απαξιωτικά όπως είμαι σίγουρος ότι ήθελε. Οι στίχοι είναι για άλλη μια φορά γραμμένοι για..τους…εχθρούς τους που κάποιες φορές λες ότι ήταν μπροστά τους όταν το ηχογραφούσαν , αλλά και κάποια με ποικίλο περιεχόμενο όπως το ομώνυμο τραγούδι που μιλά για την ενότητα της hardcore σκηνής απέναντι σε…εισβολείς καπηλευτές ή το “World Of Apathy” που μιλά για τη βία και τις κοινωνικές της προεκτάσεις.

Γενικότερα, θεωρώ το Triumph Of The Underdogs ένα αρκετά καλό album με αρκετά «χορευτικά» κομμάτια που θα προκαλούσαν χαμό σε ένα live αλλά, προσωπικά, δεν θα ήταν το πρώτο album που θα μου ερχόταν στο μυαλό αν με ρωτούσαν ποιο είναι το καλύτερο της μπάντας. Αυτό γιατί albums όπως το Return The Favor ή το Point Of No Return δύσκολα ξαναβγαίνουν και κυρίως γιατί το super-hit, με την έννοια του κομματιού που συνεχίζεις να τραγουδάς μόνος σου σαν χαζός και δεν ξεκολλάς , δεν υπάρχει εδώ. Σίγουρα οι αυστριακοί προσέθεσαν άλλο ένα καλό album στο ενεργητικό τους, προφανώς είναι ένα album που θα άκουγα με ευχαρίστηση για να τα σπάσω, αλλά με το χέρι στην καρδιά δεν μπόρεσε να κατεβάσει το Return The Favor από την κορυφή.

H2O Live in Athens??!!!

ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ νεά!

Όπως διάβασα σε site διοργανωτή στο myspace στην Αθήνα οι H2O στις 29/4 !!!!
Περισσότερα νέα σύντομα. (μην το καντεμιάσουμε κιολας)

Prayer

Αλληλεγγύη στην Αϊτή



Δεν υπάρχει θεός.Μόνο ανθρωπιά...

All For Nothing latest album

Λίγο πριν φύγει το 2009 μας άφησε ένα εκπληκτικό κατά τη γνώμη μου album. Ο λόγος για το Miles And Memories των All For Nothing. Οι ολλανδοί με τα γυναικεία vocals, στους οποίους είχε γίνει ιδιαίτερη μνεία εδώ έπειτα από το περυσινό MCD τους "Solitary" κυκλοφορούν το Miles And Memories.

Είναι εξ αρχής σαφής η μεγάλη βελτίωση στην παραγωγή σε όλους τους τομείς και η μπάντα και σε αυτή την κυκλοφορία ισορροπεί μεταξύ του old school ήχου και του σχετικά νεότερου μελωδικού ύφους των Have Heart και των Comeback Kid. Τα φωνητικά, πιό ώριμα πλέον, οργισμένα και πρίμα μαζί με τα έξυπνα sing alongs γεμίζουν τα έξυπνα riffs, αλλά και τις, αρκετές, παύσεις. Οι αλλαγές μέσα στα κομμάτια πολλές τόσο στο tempo αλλά ακόμα και στο γενικό στυλ του τραγουδιού.

Μια μπάντα που ακούγεται σε κάθε album καλύτερη αλλά και την οποία "δείχνουν" οι No Turning Back (βλ. προηγούμενη συνέντευξη) σίγουρα αξίζει προσοχή.




Βρείτε το και ακούστε το άμεσα!